Φρεντυ Γερμανος, ο χουντικος

σε ένα βιβλίο του Κυριάκου Διακογιάννη με τον τίτλο “Στέλιος Καζαντζίδης, η σταύρωση ενός ειδώλου”, από τις εκδόσεις Γ. Λαδιά, Αθήνα 1983, διάβασα το εξής ενδιαφέρον για τον Φρέντυ Γερμανό.

Ο Φρεντυ Γερμανος, είχε μία εκπομπή που κράτησε από το 1970 έως το 1976 με τον τίτλο “Αλάτι και Πιπέρι”. Στο βιβλίο, στην σελίδα 182 υπάρχει τυπωμένη μία επιστολή του Φρέντυ προς την σύζυγο του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Αντιγράφω από το βιβλίο και παραθέτω την επιστολή (κλικ για μεγέθυνση)

(να σημειώσω εδώ, πως όσο κι αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω το βιβλίο σε μορφή PDF, οπότε αναγκάστηκα να φωτογραφήσω την επιστολή. Άρα συμβιβαζόμαστε με την ποιότητα της φωτογραφίας)

“Αγαπητή κυρία Παπαδοπούλου,

Το αλάτι, το πιπέρι κι εγώ σας ευχαριστούμε για το γλυκύτατο κοκκοράκι που είχατε την καλωσύνη να μου στείλετε…

Θα με κάνετε ν’ αρχίσω να κοκκορεύομαι!

Με σεβασμό

Φρ. Γερμανός”

Οι γραικύλικες γονυκλισίες εντάθηκαν με γλαφυρότερα κείμενα υποκύψεων. Απολαύστε παρακάτω την δεύτερη επιστολή προς την Δέσποινα Παπαδοπούλου αυτού του αδάμαντος της δημοσιογραφίας και τενόρου της δημοκρατίας…

Αγαπητή κ. Παπαδοπούλου,

Ασφαλώς δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να προσαγορεύει κανείς την σύζυγο του πρωθυπουργού.

Έτσι όμως αισθάνομαι. Ας μου συγχωρηθή λοιπόν αυτή η μικρή καταπάτηση του πρωτοκόλλου…

Ειλικρινά, είμαι τρομερά σαστισμένος απ’ την ώρα που πήρα το γράμμα σας - και το δώρο σας. Είχα χρόνια να σαστίσω τόσο πολύ. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έπαιρνα κι εγώ έπαθλο για το Αλάτι και Πιπέρι (Μεταξύ μας, είχα πια απελπιστή εντελώς!) Και να που το έπαθλο ήλθε – διπλό.

Το έχω αυτή την στιγμή απέναντί μου. Και θα μου θυμίζη πάντα πως μια γυναίκα φορτωμένη τόσες ευθύνες, τόσα προβλήματα και τόσες ασχολίες, βρήκε τον καιρό να διαλέξει ένα τόσο όμορφο δώρο και να στείλη ένα τόσο ευγενικό γράμμα, σε ένα δημοσιογράφο – μόνο και μόνο γιατί της έδωσε κάποια χαρά με κάποια εκπομπή του…

Θα μου θυμίζη πάντα πόσο όμορφο πράγμα είναι να μπορείς να μένης απλός – σ’ ένα τόσο περίπλοκο κόσμο, όπως αυτός στον οποίο ζούμε.

Μου δώσατε πολλή χαρά! Θα φροντίσω να σας δίνω κι εγώ όσο μπορώ περισσότερη κάθε Δευτέρα βράδυ! Αν και φοβάμαι ότι από τώρα και στο εξής θα έχω λίγο τρακ.

Αν δείτε κάτι τέτοιο μην ξαφνιαστήτε. Εσείς τουλάχιστον θα ξέρετε το λόγο…

Σας εύχομαι κάθε ευτυχία για το 1972

Με ειλικρινή εκτίμηση

Φρέντυ Γερμανός

(Η επιστολή αυτή βρίσκεται τυπωμένη στην σελίδα 184 αλλά τεχνικοί λόγοι δεν μου επιτρέπουν να την παραθέσω εδώ)

Σε αυτό το σημείο να κάνουμε μία μικρή παρένθεση και να αναφέρουμε ένα όνομα: Σπύρος Σουρνατζής

Διαβάζουμε στην wikipedia: “Γεννήθηκε στους Σοφάδες Θεσσαλίας και είναι γιος του Βασίλη Ζουρνατζή. Σπούδασε νομικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ιδιώτευσε ως δικηγόρος. Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία διατελώντας διευθυντής του πολιτικού περιοδικού "Προοπτική" την περίοδο 1960 - 1967 ενώ αρθρογραφούσε και στην Εστία από το 1974 έως το 1997. Στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη διορίστηκε[1] υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος του εθνικιστικού κόμματος ΕΠΕΝ, με το οποίο και εξελέγη ευρωβουλευτής το 1989”

Με λίγα λόγια ο Σουρνατζής είναι χουντικός υψηλής ποιότητας.

Πάρτε τώρα και ένα τηλεγράφημα του Φρέντυ προς τον Σπύρο (σελίδα 186)

Συμπέρασμα;

Άλλος ένας υμνητής της χούντας που δοξάστηκε στην μεταπολίτευση. Άλλο ένα χουντικό σκουπίδι που καθαγιάστηκε στην κολυμβήθρα της μεταπολίτευσης. Άλλο ένα παλιοτόμαρο με χουντικά ένσημα και δημοκρατική σύνταξη. Άλλη μία σαβούρα στην μεταπολιτευτική χωματερή.

Άλλος ένας δημοκράτης τύπου Μελίνας Μερκούρη η οποία έδιδε κώλο στους γκεσταπίτες και όταν δεν έδιδε κώλο, απλώς κατέδιδε πατριώτες.

Η μπόχα είναι μεγάλη, είναι βαθιά, είναι ανυπόφορη. Ανοίξτε τα παράθυρα. Ανοίξτε τα παράθυρα του μυαλού σας και αναπνεύστε. Διαβάστε και μελετήστε.

Αν νομίζετε ότι πρέπει να μαθευτεί αυτό το κείμενο, παρακαλώ διαδώστε το.

Kommatoskylo reloaded