5 Ημαρες μετα τις εκλογες..και τωρα τι?

ΠΑΡΑΚΑΛΕΤΟ ΜΟΥnΙ… ΞΙΝΟ Γ@ΜΙΣΙ

Όσο οι δυνάμεις που πήραν στα χέρια τους τη «μαγική» εντολή διερευνούσαν μεθόδους και δυνατότητες για την περεταίρω εξαπάτηση  του μακάκα, εκείνος αυτοθαυμαζόμενος για τον καινούριο ζουρλομανδύα που «αγόρασε», προφανώς και δεν προσπάθησε (ή προσπάθησε ελάχιστα) να διερευνήσει πόσο μάπα ήταν τελικά το καρπούζι που αγόρασε.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ας απαριθμήσουμε λοιπόν ορισμένες χρήσιμες διαπιστώσεις και ας αφήσουμε τον αναγνώστη να κρίνει, αν αντιστοιχιζόμενος με αυτές, συνειδητοποιεί το μέτρο της πολιτικής ευφυΐας του, ή το μέγεθος της μαλακίας που τον έχει βαρέσει κατακούτελα.

Διαπίστωση πρώτη: Σε συνθήκες πολιτικής και οικονομικής κατοχής, οι πολίτες που ψήφισαν δεν ήταν οι αποκλειστικοί πρωταγωνιστές που κλήθηκαν ν αποφασίσουν για το μέλλον του τόπου τους. Ισότιμοι – με το έτσι θέλω – συμπρωταγωνιστές ήταν και παραμένουν οι συμμορίες των ισχυρών που χαλιναγωγούν συμπεριφορές ηγετών και εκβιάζουν πολιτικές εξελίξεις.

Αποκορύφωμα αυτού του ιδιότυπου τσαμπουκά, ήταν και οι δηλώσεις του σακατη Σόϊμπλε ο οποίος ευθέως και χωρίς περιστροφές δηλώνει εκβιάζοντας και απειλώντας: «Ήμασταν πολύ γενναιόδωροι… Μπορούμε και χωρίς εσάς»

Την ίδια στιγμή οι τραγικοί εθνοσωτήρες, σπεύδουν, μέσα από τις επιλογές και τους χειρισμούς τους, να ικετεύσουν το βιαστή να τους φιστικώσει με... 


Επίπλαστη τρυφερότητα.

Κανείς από δαύτους δεν είχε το θάρρος να ορθώσει το μπόι του απέναντί τους και να πει με τρόπο ξεκάθαρο και κατηγορηματικό: «Στα τσακίδια αλήτες. Αν εσείς μπορείτε μια φορά χωρίς εμάς, εμείς μπορούμε δέκα φορές χωρίς εσάς να ανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Θα χάσει αυτός που έχει. Κι εμείς το μόνο που έχουμε είναι τη θηλειά που μας περάσατε στο λαιμό».

Είναι μια απάντηση που μόνο το ΚΚΕ τόλμησε προεκλογικά να τη δώσει, ωστόσο, από τη μια η ξεροκεφαλιά της ηγεσίας του, που αρνήθηκε να δει πως ο καπιταλισμός που αντιπαλεύει, ισχυροποιούνταν μέσω της κατοχής που μας επέβαλε, και από την άλλη η ολέθρια επικοινωνιακή διαχείριση που το αυτοακύρωσε και οδήγησε στην απόλυτη απαξίωση το νόημα της ψήφου που ζητούσε, δε συνέβαλε ώστε να καταστεί αυτή η απάντηση, κυρίαρχο ζητούμενο και πρόκληση αντάμα στο μετεκλογικό διερευνητικό αλισβερίσι.

Το καταδίκασε να παραμείνει αλισβερίσι, ενώ θα μπορούσε να το αναβαθμίσει σε εργαστήρι ουσιαστικών πολιτικών διεργασιών.

Διαπίστωση δεύτερη: Τα αποκαλυπτήρια του ΣΥΡΙΖΑ, δεν άργησαν να εξελιχθούν σε ανεξέλεγκτο πολιτικό ξεβράκωμα για την ουσία της «βαθειάς πολιτικής» του, για την οποία εδώ και καιρό επιμένουμε φορτικά.

Οι χαρούλες και τα πανηγύρια τα οποία ακόμη καλά κρατούν, προφανώς και δεν επέτρεψαν σε όσους τον εμπιστεύτηκαν να διαπιστώσουν τα αυτονόητα. δηλαδή…

- Την πολιτική του κωλοτούμπα που μετέτρεψε την «μονομερή καταγγελία» του μνημονίου, σε«επαναδιαπραγμάτευση του πλαισίου της ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ πολιτικής».

- Την επικίνδυνη σιωπή του, αναφορικά με κορυφαία εθνικά ζητήματα των οποίων η ατζέντα οσονούπω ανοίγει.

- Την αρνητική (αλλά μόνο για τους αφελείς) προβολή του που τον αναγορεύει υποσυνείδητα σε πυλώνα στο σχέδιο της πολιτικής ανασύνταξης το οποίο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Διαπίστωση Τρίτη: Το απόλυτο ξεβράκωμα της ΔΗΜΑΡ η οποία συνειδητά και χωρίς να τηρεί πλέον ούτε τα ελάχιστα προσχήματα, μετατρέπεται σε επικίνδυνο Δούρειο Ίππο που υπονομεύει ανοικτά τον Ελληνισμό και το μέλλον του τόπου. 

Δείτε σχετική μας ανάρτηση ΕΔΩ.

Πρόκειται για ένα ξεβράκωμα πού πίσω από τη ΔΗΜΑΡ ως θλιβερό του πρωταγωνιστή, αναδεικνύεται το πόσο τελικά επικίνδυνο είναι να εμπιστεύεται η κοινωνία ένα κόμμα χωρίς κανόνες, χωρίς αρχές, χωρίς μια μίνιμουμ στοχοπροσήλωση σε κορυφαίους εθνικούς στόχους.

Διαπίστωση τέταρτη: Η ανάγκη να καταστεί ακόμη πιο καταλυτική η καταδίκη των γαλαζοπράσινων πρωταγωνιστών της εθνικής συμφοράς, διότι όπως όλα δείχνουν, ακόμη και σμπαραλιασμένοι, επιχειρούν να διατηρήσουν ρόλο πρωταγωνιστικό στις μετεκλογικές εξελίξεις.

Αυτός ο «αέρας» θα πρέπει να τους κοπεί οριστικά και ο μοναδικός τρόπος είναι ο οριστικός αφανισμός (τόσο αυτών όσο και των υποκατάστατων τους) από το πολιτικό στερέωμα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ…

Αν οι φωνές αντίστασης που κορυφώθηκαν τις τελευταίες ώρες, εμποδίσουν τον προαλειφόμενονέο Τσιριμώκο να αποδεχθεί το ρόλο που επιχειρούν να του αναθέσουν, θα πάμε και πάλι σε εκλογές.

Το άπαξ εξαμαρτείν… γρήγορα αποδείχτηκε πως δεν ήταν σοφό ούτε για τους ουρακοτάγκους της πολιτικής, ούτε και για την κοινωνία που δε μπόλιασε την οργή της με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, αλλά και με περίσκεψη και κυρίως με πραγματικό πολιτικό ριζοσπαστισμό.

Το δις εξαμαρτείν όμως, δε θα είναι μέτρο ούτε καν ελάχιστης σοφίας, αλλά δεικτικό απέραντης μαλακίας της οποίας το τίμημα θα είναι βαρύ. Γιατί???

Γιατί περιθώρια για τρις εξαμαρτείν δε θα έχει κανένας. Και ο νοών νοείτο… 

Και για να μην ξεχνιόμαστε...

ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ...