«Με πορδές αυγά δε βάφονται»...

«Ο Ομπάμα στηρίζει Τσίπρα», 

«το μεγάλο κεφάλαιο στηρίζει Τσίπρα», 

«το λόμπυ των εκατομμυριούχων που θέλουν να γυρίσουμε στη δραχμή για να εξαγοράσουν την Ελλάδα φτηνά, στηρίζει Τσίπρα», 

«τα γερμανικά ΜΜΕ που την Παρασκευή και το Σάββατο έδιναν εντολή στους Έλληνες να ψηφίσουν Σαμαρά, ήταν πληρωμένα από τον Τσίπρα για να εκτεθεί ο πρόεδρος της ΝΔ», 

«όλο το ΠΑΣΟΚ με τον Λαλιώτη και την επικοινωνιακή του ομάδα μετακόμισε στην Κουμουνδούρου»....

Με αυτά περάσαμε τις τελευταίες ημέρες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε δεύτερο κόμμα.
Σήμερα, ήρθε η ώρα να παραδεχτούν όσοι διέδιδαν τα παραπάνω ότι ή έκαναν μια γενναία προβοκάτσια ή ήταν ηλίθιοι που τα πίστευαν. Και τα δύο συμβαίνουν. Το θέμα είναι να ξεκαθαρίσει ο καθένας σε ποια ομάδα ανήκει.

Να νίκησε ο Σαμαράς όλο το μηχανισμό του Ομπάμα, τόσους εκατομμυριούχους, καθώς και τα γερμανικά ΜΜΕ, δεν τολμά να το πει ούτε ο Μιχελάκης.

 Άρα, δύο τινά συμβαίνουν. Ή όλοι οι παραπάνω παράγοντες δεν έπαιξαν ρόλο στις ελληνικές εκλογές ή έπαιξαν αλλά στήριξαν τη ΝΔ η οποία και τις κέρδισε.

Γελοιωδέστεροι όλων, βέβαια, θα πρέπει να νιώθουν κάποιοι τάχα μου και δήθεν «ανεξάρτητοι», «ακομμάτιστοι», και γιαλαντζί αντεξουσιαστές που υιοθετώντας την προβοκάτσια της ΝΔ, την κυκλοφορούσαν παντού με την υπογραφή της «αντικειμενικότητάς» τους, παίζοντας ουσιαστικά το ρόλο των παπαγάλων του Σαμαρά. Θα έλεγα «άξιος ο μισθός τους», αλλά είναι τόσο ηλίθιοι που εκτέθηκαν εθελοντικά.

Εν πάση περιπτώσει, η βλακεία είναι αήττητη, οπότε το να γράφω γι’ αυτήν είναι απλώς σπατάλη ενέργειας. 

Η Αριστερά που πλέον την εκπροσωπεί και επισήμως ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το ΚΚΕ αρνήθηκε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου τη συμμετοχή του στον όρο, ενώ η ΔΗΜΑΡ κάνει τα πάντα για ν’ αποδείξει πόσο καλή πατερίτσα είναι, σώθηκε από του χάρου τα δόντια την Κυριακή.

Αν εκλεγόταν πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ μ’ ένα 30%, θα τον βλέπαμε επί 3 ημέρες να τριγυρνάει σα ζητιάνος, φωνάζοντας «ελεήστε τον αόμματο», καθώς θα έψαχνε συνεργάτη για να κυβερνήσει. 

Ευτυχώς, η γνωστή αυτοκαταστροφική Αριστερά διεσώθη χάρη στην αποτελεσματικότητα των προβοκατόρων και των ηλιθίων της άλλης πλευράς.

Σήμερα, αυτή η Αριστερά έχει μια ιστορική ευκαιρία. 

Να κάνει την υπέρβασή της και να αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στο παιχνίδι των εκλογών. Δεν αξίζει στους ψηφοφόρους της να εκπροσωπούνται από μία γλάστρα αντιπολίτευσης έστω και αξιωματικής.

Η θέση της Αριστεράς είναι στο δρόμο. Χρέος της Αριστεράς είναι η ανατροπή. Κατά το «με πορδές αυγά δε βάφονται», ισχύει και το «με εκλογές ανατροπή δε γίνεται». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε καμία ευκαιρία από το αποτέλεσμα των εκλογών. Το αντίθετο συνέβη. Κέρδισε μία μεγάλη ευκαιρία να παίξει τον πραγματικό του ρόλο. Να μην καλεί τον κόσμο για μια επίσκεψη στις κάλπες, αλλά να γίνει ο κόσμος που θα κατέβει στους δρόμους.

Ούτως ή άλλως μόνο ένας άνθρωπος μειωμένης αντίληψης μπορεί να πιστεύει ότι κάποιοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που έδειξαν πως θέλουν να βγουν στους δρόμους, να διεκδικήσουν και να συγκρουστούν, πήγαν χτες και ψήφισαν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ.

Δεν είναι κοινό της Αριστεράς οι ψηφοφόροι και οι υποστηρικτές του Μνημονίου. Έχουν κάνει άλλες επιλογές. Δε μπορείς ούτε να τους διεκδικείς αυτή την ώρα, ούτε να τους εξηγείς. Νιώθουν ότι τα μνημόνια εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Πολύ καλά κάνουν κι έτσι να συνεχίσουν.

Η Αριστερά έχει χρέος απέναντι στους υπόλοιπους. Σε αυτούς που νιώθουν να τελειώνει το οξυγόνο τους μέσα σε αυτό το εργαστήριο πειραμάτων που μας έχωσαν. Κάθε μέρα που η Αριστερά θα αναλώνεται σε θεατρικές επαναστάσεις εντός Βουλής, θα γεννά κι άλλους απογοητευμένους. Κι άλλους εξαθλιωμένους. Η ευκαιρία υπάρχει. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει αληθινή Αριστερά.

 ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ