Ποιος ο ρόλος Παπούλια, Μητσοτάκη για το κατοχικό δάνειο

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ : Τι έκαναν για το κατοχικό δάνειο οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις; Ποιος ο ρόλος Παπούλια, Μητσοτάκη;

Δικαίως θα αναρωτηθεί κανείς: Πώς λοιπόν, αφού η Ελλάδα είχε τόσο ξεκάθαρη απαίτηση δεν την διεκδίκησε μέχρι τώρα; Δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα κανένας ευσυνείδητος πολιτικός να ζητήσει την εξόφληση των κατοχικών δανείων;
 

Ε ναι, λοιπόν, αυτό ακριβώς έγινε. Το 2012 δεν πρόκειται βέβαια να αναζητηθούν ευθύνες για τη μεγάλη αμέλεια ή την εκ δόλου αδιαφορία να εισπραχθεί αυτή η ελληνική απαίτηση.

 Μακάρι να γινόταν μια παταγώδης πολιτική δίκη, αλλά σχεδόν όλοι τους οι υπεύθυνοι πολιτικοί έχουν φύγει από τη ζωή. 

Κατά σύμπτωση όμως υπάρχει εν ζωή ένας πολιτικός που συστηματικά κωλυσιέργησε και εμπόδισε τη διεκδίκηση. 

Σήμερα είναι 94 ετών, αλλά έχει αρκετή διαύγεια για να απολογηθεί γιατί τήρησε τέτοια αντεθνική στάση. Πρόκειται για τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος σε δύο περιπτώσεις  εμπόδισε το ελληνικό κράτος να απαιτήσει από τη Γερμανία την εξόφληση των κατοχικών δανείων.

 Την πρώτη φορά, τον Ιούλιο 1964, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, και την άλλη το 1990 και έπειτα όταν ήταν πρωθυπουργός και τότε πλέον υπήρχε το απόλυτο νομικό έρεισμα με την ενοποίηση των δύο Γερμανιών.

Αλλά ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι ο μόνος επιζών πολιτικός που δεν ενήργησε. 

Όπως μας πληροφορεί ο κ. Κούκουνας στο νέο βιβλίο του, τον Οκτώβριο 1995, ύστερα από ένα δημοσίευμα της «Καθημερινής», στο οποίο γινόταν μνεία ότι έχει εις χείρας του ένα ...μέρος από το αρχείο του κατοχικού υπουργού Οικονομικών Γκοτζαμάνη, ένα στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών του ζήτησε να λάβει αντίγραφα των εγγράφων προκειμένου να αρχίσει η διεκδίκηση.

 Ποτέ δεν πήγε να τα παραλάβει, διότι προφανώς ο αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών αποφάσισε να μην ανακινηθεί το ζήτημα.

Ξέρετε ποιος ήταν υπουργός Εξωτερικών τότε; Ο κ. Κάρολος Παπούλιας, ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας. 

Ας δώσουν και τα δύο αυτά πρόσωπα λόγο για τις πράξεις τους ή μάλλον για τη συγκεκριμένη παράλειψή τους και ας αιτιολογήσουν πώς και γιατί πήραν αποφάσεις που στέρησαν την Ελλάδα από ένα τέτοιο ποσόν, σημερινού ύψους άνω των πεντακοσίων δισεκατομμυρίων.

 
Υπάρχει και ένα άλλο πρόσωπο που επιζεί. 

Είναι ο υπουργός του μνημονίου και της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας Γιώργος Παπακωνσταντίνου, που όπως αποκαλύφθηκε η οικογένειά του απέκτησε λίγους μήνες μετά την είσοδο των Γερμανών το 1941 το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα. 

Αντί ως υπουργός Οικονομικών το 2010 να υπογράψει το παράνομο και αντισυνταγματικό «μνημόνιο» και να βάλει ολόκληρη την Ελλάδα να σκύψει το κεφάλι μπροστά στη Μέρκελ, το καθήκον του ήταν προηγουμένως να απαιτήσει με σθένος την είσπραξη των κατοχικών δανείων.

Εμείς και όσοι μας υποστηρίζουν με την ψήφο τους δεν είμαστε «νενέκοι». Και θα αγωνιστούμε πάση θυσία να επιτύχουμε την είσπραξη αυτών των δανείων, που αναγκαστικά μας πήραν στην Κατοχή οι Γερμανοί. Βέβαια θα μπορούσαν τότε να τα έχουν πάρει και να μην δώσουν λογαριασμό. Αλλά εκείνοι οι Γερμανοί, ό,τι και να ήταν, όσα και να έκαναν, είχαν την ευθύτητα να αναγνωρίσουν την οφειλή τους και να δηλώσουν ότι θα τα επιστρέψουν στο τέλος του πολέμου.

 Έτσι είδαν το καθήκον τους και έτσι έπραξαν. Βέβαια τότε μπορεί να είχαν αυτή την άποψη πιστεύοντας ότι θα έβγαιναν νικητές και θα σέβονταν την υπογραφή τους. Τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά όμως. 

Οι ίδιοι ηττήθηκαν, η χώρα τους διαμελίστηκε. Από το 1945 και έπειτα η Γερμανία, και η Δυτική και η Ανατολική, απέφυγαν συστηματικά να εκπληρώσουν το οφειλόμενο χρέος. Η πολιτική ηγεσία των δύο μεταπολεμικών Γερμανιών μέχρι και σήμερα ακόμη λειτούργησε ως ένας κοινός τοκογλύφος και παράλληλα παταξής. 

Από την άλλη μεριά, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος όλα αυτά τα χρόνια αποδείχθηκε ανίκανη να ζητήσει την εξόφληση μιας δανειακής σύμβασης. Κάθε φορά που γυρόφερναν για να τα ζητήσουν, γύριζαν με άδεια χέρια, σίγουρα όμως είχαν την εύνοια που παίρνουν οι νενέκοι από τους κατακτητές.
Πρόκειται ασφαλώς περί εγκλήματος, περί γιγαντιαίου εγκλήματος. Αλλά σήμερα το ζήτημά μας δεν είναι η αναζήτηση ευθυνών και η επιβολή κυρώσεων. Είναι άλλο εκείνο που επείγει.Προέχει η άμεση εξόφληση αυτού του γερμανικού χρέους προς τη «μικρή» Ελλάδα.                        

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ                                                                                                                          Βουλευτής Επικρατείας του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή.                                                                     xristospappas.blogspot.gr

http://attikanea.blogspot.gr/2012/06/blog-post_6696.html