Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Θυιάδες (Θυιάδαι) ή και Θυάδες (Θυάδαι) αναφέρεται μία ομάδα γυναικών που λάτρευαν τον θεό Διόνυσο, όπως ήταν οι Βάκχες και οι Μαινάδες.
Κατά την παράδοση οι Θυιάδες ήταν κόρες της πρώτης ιέρειας του Διονύσου στους Δελφούς, της Θυίας από όπου και πήραν το όνομά τους. Ο Ησύχιος θεωρούσε ότι επρόκειτο για άλλη ονομασία των Βακχών, ενώ ο Παυσανίας τις αναφέρει ως όμιλο ιερειών του Διονύσου από την Αττική, οι οποίες δύο φορές τον χρόνο ανέβαιναν στον Παρνασσό, όπου, μαζί με τις ιέρειες των Δελφών, οργάνωναν όργια για να τιμήσουν τον θεό.
Κατά το ταξίδι τους προς τους Δελφούς, οι Θυιάδες. σταματούσαν σε διάφορα σημεία της διαδρομής, όπως στον Πανοπέα της Φωκίδας, και τελούσαν τελετουργικούς χορούς. Σε αυτό οφείλεται, ίσως, η επωνυμία καλλίχορος που αποδιδόταν στον Πανοπέα. Είναι πιθανό ότι οι Θυιάδες συμμετείχαν και στη δελφική γιορτή της Χάριλας, που συμβόλιζε τον εξορκισμό του θανάτου.
Η ονομασία των Θ. προέρχεται από τη νύμφη Θυία και υποδηλώνει τις γυναίκες που βρίσκονταν σε κατάσταση μανίας. Μία από τις Θυιάδες ήταν η φίλη του Πλούταρχου, Κλέα. Ανάγλυφες παραστάσεις τους υπήρχαν στο δυτικό αέτωμα του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς, έργο του Αθηναίου γλύπτη Ανδροσθένη, χωρίς όμως να είναι εξακριβωμένο αν επρόκειτο για τις Θυιάδες της Αττικής ή για τις μυθολογικές Βάκχες. Ο λατρευτικός αυτός όμιλος παρουσίαζε μεγάλη ομοιότητα με τις 11 Διονυσιάδες της Σπάρτης και τις 16 ιέρειες της Ήλιδας.
Πιθανολογείται ότι το σημερινό τοπωνύμιο Τουμπανάρια του Παρνασσού αποτελεί μακρινή ανάμνηση των υπαίθριων τελετών των Θ., οι οποίες ανέβαιναν στο βουνό, υπό τους ήχους τυμπάνων, για να χαιρετίσουν τη συμβολική ανάσταση του Διονύσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε κατοικους Ελλαδος ΔΕΝ γινονται δεκτά τα γκριγκλις.
Εαν ειστε κατοικος εξωτερικου και δεν μπορειτε να χρησιμοποιησετε Ελληνικο αλφαβητο, θα μεταφραζω εγω τα σχολια και θα τα παραθετω διπλα η κατω απο το δικο σας.
Σχολια σε αλλη γλωσσα επιτρεπονται.