Ο Μεταξάς θρήνησε για τον χαμό του Σφαγέα Κεμάλ

Ο Μεταξάς θρήνησε για τον χαμό του Σφαγέα Κεμάλ που πουλούσε τα κόκκαλα των νεκρών της Μικράς Ασίας για πρώτες ύλες στη Γαλλία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο Μεταξάς των Άγγλων

Ιωάννης Μεταξάς και Κεμάλ Ατατούρκ. Όταν ένας Τέκτονας ‘θρηνεί’ για έναν Ντονμέ…
Ανεξάρτητα απ’την κατάπτυστη οικονομική διαχείριση του Ιωάννη Μεταξά, έχουν έρθει στο !ω” και άλλες μεγάλες προδοσίες του πωλητή της Ελλάδος στους Τοκογλύφους και τους Σιωνιστές  !

Όταν ο Μεταξάς πενθούσε για τον Κεμάλ
ΠΗΓΗ
«Αποτίουσα φόρον τιμής εις την μνήμην του περιφανούς αρχηγού, του γενναίου στρατιώτου, του πεφωτισμένου αναμορφωτού της Τουρκίας, η Ελλάς ουδέποτε θα λησμονήσει ότι ο πρόεδρος Κεμάλ Αττατούρκ υπήρξε ο κύριος θεμελιωτής της Ελληνοτουρκικής συνεννοήσεως και ότι σφυρηλάτησε τους δεσμούς της αδιαλύτου φιλίας, ήτις ενώνει τις δύο χώρες μας εν τω κοινώ ιδεώδες της ειρηνικής συνεργασίας. Θα διατηρήσει πιστώς την συγκινημένης ανάμνησιν του μεγάλου εκλιπόντος, του οποίου το κραταιόν έργον θα κατευθύνη δια παντός τα τύχας του ευγενικού τουρκικού έθνου»

(Ο Ιωάννης Μεταξάς στην κηδεία του Κεμάλ Ατατούρκ)

Ως συμβολικό επιστέγασμα της συνενοχής του Ιωάννη Μεταξά στη Μικρασιατική Καταστροφή μπορεί να θεωρηθεί η ευγενική χειρονομία που έκανε με αφορμή το θάνατο του Τούρκου δικτάτορα το 1938. Με αφορμή το θάνατο του Μουσταφά Κεμάλ -που ήδη είχε πάρει το προσωνύμιο «Ατατούρκ», δηλαδή «γεννήτορας του τουρκικού έθνους»- μετονόμαζε προς τιμήν του την οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ. Κάτι που επανάφερε στην ατζέντα ο νυν δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης προκαλώντας την οργή υποστηρικτών και νοσταλγών της εποχής…και της σκέψης Μεταξά

Τη μετονομασία αυτή αποδέχτηκαν και σεβάστηκαν όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, εμφυλιακές και μετεμφυλιακές. Η οδός Κεμάλ Ατατούρκ θα ξαναπάρει το παλιό της όνομα μετά τα Σεπτεμβριανά του ’55, δηλαδή μετά το πογκρόμ που οργανώθηκε κατά της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό Βαθύ Κράτος.

Η ύβρις του εθνάρχη Μασόνου ξεπερνά τα όρια του αποδεκτο κι αυτό είναι αντιληπτό από κάθε νοήμονα νου-
Η Ελλάς πράγματι ουδέποτε θα λησμονήσει τον Κεμάλ, όχι όμως επειδή σύμφωνα με τον Μεταξά υπήρξε θεμελιωτής της  Ελληνοτουρκικής φιλίας, αλλά επειδή θα μένουν αλησμόνητες οι σφαγές, οι βιασμο και τα βασανιστήριασε χιλιάδων Ελληνων από τα κτηνώδη Μογγολικά ένστικτα των ακολούθων του Κεμάλ!

0 προδοσία κορυφώνεται με το γεγονός ότι ο “εθνάρχης” της εξίσου προδοτικής μασονικής ακροδεξιάς μετονόμασε τμήμα της οδού Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε οδό Κεμάλ Αττατούρκ, όπου βρίσκεται και η οικία του!

Όπως αναφέρεται στην εφημερίδα Ελεύθερο Βήμα!
Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι γιατί τόσο” ”θρήνος” από τον ελευθεροτέκτονα Μεταξά για τον θάνατο του :τονμέ Κεμάλ!

Η απάντηση είναι ότι ο Κεμάλ ήταν Ντονμές, δηλαδή Εβραίος φυλετικά μουσουλμάνςο στο θρήσκευμα” !

Η πολιτική του Μεταξά απέναντι στους Εβραίους της θεσσαλονίκης αναΦέρεται επαρκώς” στο βιβλίο του Γαλλοεβραίου ιστορικου Μπερνάρ Πιερόν “Εβραίοι και Χριστιανοί στην νεότερηΕλλάδα”, που πρωτοκυκλοκλόρησε στην Γαλλία το 1996 και μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2004 από τις εκδόσεις “Πόλις”
Στις σελίδες 243-257 αναφέρονται επιγραμματικά τα εξής, όπως τα βρήκαμε στο ιστορικό ιστολόγιο Θέματα Ελληνικής Ιστορίας:
1) Όταν έγινε η Δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936, οι Εβραίοι όλου του κόσμου πανηγύριζαν γιατί γνώριζαν ότι ο Μεταξάς είναι φανατικός φιλοσημίτης!
2) Τον Σεπτέμβριο του 1936 ο Μεταξάς ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη και υποσχέθηκε απόλυτη προστασία στους Εβραίους. Γρήγορα πήρε μια σειρά ευνοϊκότατων μέτρων υπέρ τους, μεταξύ των οποίων το χάρισμα πολλών εκατομμυρίων δραχμών σε φόρους που χρωστούσαν οι Εβραϊκές κοινότητες.
3) Σε αντίθεση με τους λοιπούς εθνικιστές Δικτάτορες της εποχής (Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο) ο Μεταξάς δεν εξέδωσε κανένα φυλετικό νόμο εις βάρος των Εβραίων. Σε ανταπόδοση οι ευγνώμονες Εβραίοι (με επικεφαλής τον φιλομεταξικό Αρχιραββίνο της Θεσσαλονίκης Κόρετς) υποστήριζαν ανοιχτά τον Μεταξά και έτρεχαν να δώσουν πρώτοι στους εράνους που έκανε για την Εθνική Άμυνα!
Εν ολίγοις, ανεξάρτητα απ’τα πολιτικά πονήματα της ακροδεξιάς (που για άλλους θεωρούνται ατοπήματα λόγω απειρίας, που πρόκειται να βλάψουν τον εθνικισμό εν Ελλάδι), τα οποία καταδεικνύουμε παραθέτοντας παράλληλα τις δικές μας θέσεις, μπορούμε να κρίνουμε και το ποιον αυτών των ανθρώπων με βάση και τα είδωλά τους. Φυσικά, δεν αναφέρομαι στους υποστηρικτές ενός οποιουδήποτε κόμματος που δεν γνωρίζουν για την πραγματική ιστορία των εκάστοτε προσώπων, αλλά για τα ίδια τα στελέχη και τις ηγεσίες των κομμάτων, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά το ποιον δοσίλογων και προδοτών, όπως ήταν ο Μεταξάς και τους προβάλλουν και τους τιμούν σαν “εθνικούς ευεργέτες” καθότι κι οι ίδιοι δεν διαφέρουν.Τα “ΟΧΙ” του Γιαννάκη, λοιπόν, ήταν αυτά στον ίδιο τον Ελληνικό λαό, και στο συμφέρον του. Το “ΟΧΙ”  στην οικονομική ανεξαρτησία, το “ΟΧΙ” στην αξιοπρέπεια, το “ΟΧΙ” στην ειρήνη, το “ΟΧΙ” στον Εθνικοσοσιαλισμό!
Κι απ’την άλλη, το “ΝΑΙ” στον Εβραϊσμό, το “ΝΑΙ” στη δουλεία του Ελληνικού λαού, το “ΝΑΙ”  στην προδοσία του έθνους, το “ΝΑΙ” στον πόλεμο, το “ΝΑΙ” στις γενοκτονίες και τους υπαιτίους τους…
Εμπόριο οστών

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=385632

Μπορούν τα υπολείμματα των θυμάτων να αποτελέσουν πηγή πλουτισμού για τους θύτες; Από την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε η φήμη ότι το λίπος των θυμάτων μετατρεπόταν σε σαπούνι. Η φήμη αυτή έγινε πίστη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν διαδόθηκε ότι οι ναζί έπρατταν έτσι με τους δολοφονημένους Εβραίους στα κρεματόρια.

Ομως ένας Εβραίος σκηνοθέτης, ο Eyal Ballas, ήρθε φέτος με την ταινία του «Soaps» να αποδείξει ότι όντως αυτή ήταν απλώς μια φήμη. Ο Raul Hilberg σε κείμενό του για τη ναζιστική βιομηχανία της εξόντωσης αναφέρει ότι οι ναζί χρησιμοποιούσαν το ανθρώπινο λίπος απλώς για να επιταχύνουν τη διαδικασία της καύσης των θυμάτων…

Ετσι, οι κεμαλιστές διατηρούν το μοναδικό προνόμιο να είναι οι μόνοι που κατάφεραν να αξιοποιήσουν οικονομικά τα υπολείμματα των θυμάτων τους πουλώντας τα οστά τους για «βιομηχανική χρήση» στους δυτικούς τους φίλους.

Η πλέον γνωστή τέτοια πράξη έγινε τον Δεκέμβριο του 1924, όταν φορτώθηκαν από τα Μουδανιά, σε βρετανικό πλοίο-φορτηγό που έφερε το όνομα «Ζαν Μ.», τετρακόσιοι τόνοι ανθρώπινα λείψανα, που αντιστοιχούσαν σε 50.000 ανθρώπους, για να μεταφερθούν σε γαλλικές βιομηχανίες της Μασσαλίας. Οι ιθύνουσες γαλλικές ελίτ, πολιτικές και οικονομικές, που στήριξαν με κάθε τρόπο το κεμαλικό εγχείρημα δημιουργίας έθνους-κράτους καθαρού από τα «καρκινώματα» -όπως αποκαλούσαν οι Νεότουρκοι σύντροφοί του τους Ελληνες και τους Αρμένιους- δεν είχαν κανένα απολύτως ηθικό πρόβλημα να αγοράσουν τα οστά των θυμάτων για «βιομηχανική χρήση».

«Ανθρώπινο» φορτίο

Το θέμα φαίνεται ότι έγινε γνωστό και προκάλεσε έκπληξη σε κάποιους κύκλους. Η εφημερίδα «New York Times» τον Δεκέμβριο του 1924 και με τίτλο «Μια απίθανη ιστορία από ένα φορτίο με ανθρώπινα οστά» παρουσιάζει την είδηση: «Η Μασσαλία είναι σε αναταραχή από μια ασύλληπτη ιστορία (που οφείλεται) στην άφιξη στο λιμάνι ενός πλοίου που φέρει βρετανική σημαία και ονομάζεται “Ζαν” και μεταφέρει ένα μυστήριο φορτίο 400 τόνων ανθρώπινων οστών για να χρησιμοποιηθούν στις εκεί βιοτεχνίες. Λέγεται ότι τα οστά φορτώθηκαν στα Μουδανιά, στη θάλασσα του Μαρμαρά και είναι τα απομεινάρια θυμάτων από τις σφαγές στη Μικρά Ασία. Εν όψει της φήμης που κυκλοφορεί αναμένεται να διαταχθεί έρευνα».

Για το ίδιο θέμα η γαλλική εφημερίδα «Midi» έχει τίτλο τη φράση «Πένθιμο φορτίο» και γράφει: «Συζητιέται πολύ στη Μασσαλία η προσεχής άφιξη του πλοίου μεταφοράς εμπορευμάτων “Ζαν”, που μεταφέρει για τις βιομηχανίες της Μασσαλίας 400 τόνους ανθρώπινα λείψανα. Αυτά προέρχονται από τα στρατόπεδα της αρμενικής σφαγής στην Τουρκία και τη Μικρά Ασία κυρίως».

Αποσιώπηση…

Το θέμα αυτό πρέπει να έγινε γνωστό και στην Ελλάδα. Η εφημερίδα «Μακεδονία» ενημερώνει τους αναγνώστες της ότι το πλοίο «Ζαν Μ.» έφτασε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 13 Δεκεμβρίου του 1924. Ομως δεν αναφέρεται το «πένθιμο φορτίο».

Πιθανότατα, για λόγους τακτικής οι αντιπρόσωποι του πλοίου να αποσιώπησαν το γεγονός, εφ’ όσον εκείνη την περίοδο η Θεσσαλονίκη ήταν γεμάτη από τους επιζώντες της Γενοκτονίας και είναι πολύ πιθανόν αρκετοί να είχαν χάσει προσφιλή πρόσωπα. Είναι πολύ πιθανόν, επίσης, οι ελληνικές αρχές να το γνώριζαν και να επέλεξαν να σιωπήσουν για να μη δυσαρεστήσουν τους Βρετανούς ιδιοκτήτες του πλοίου και τους Γάλλους αγοραστές.

Παρ’ όλ’ αυτά όμως οι εργάτες στο λιμάνι πληροφορήθηκαν το γεγονός. Ο Χρ. Αγγελομάτης στο βιβλίο του «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας» αναφέρει ότι οι εργάτες στο λιμάνι αντέδρασαν, αλλά οι αρχές τούς εμπόδισαν ύστερα από βρετανική παρέμβαση. Γράφει ότι σε αθηναϊκές εφημερίδες η είδηση δημοσιεύθηκε ως εξής: «Το προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον “Ζαν” μετέφερε τετρακοσίους τόνους οστών Ελλήνων από τα Μουδανιά. Οι εργάται του λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, ημπόδισαν το πλοίον να αποπλεύση. Επενέβη όμως ο Αγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους».

Ο Αγγελομάτης συμπληρώνει: «Ησαν τα οστά Ελλήνων ηρώων… Ησαν τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών που μετά τας ομαδικάς σφαγάς και εξοντώσεις αργοπέθαιναν εις τα στρατόπεδα αιχμαλώτων, από τα οποία το φοβερώτερον ήτο το στρατόπεδο του Ουσάκ»