«ΕΘΝΙΚΟΣ», «ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ», «ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ» «ΕΛΛΗΝΑΣ»

 Ἀθηναΐϛ Ξούθου

Πρέπει να επισημάνουμε ότι οι όροι «ΕΘΝΙΚΟΣ», «ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ», «ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ» κλπ, είναι λάθος και άκυροι για τους παρακάτω λόγους.

Κατ'αρχάς τονίζω ότι ΔΕΝ πρόκειται για όρους ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ αλλά είναι όροι ΕΤΕΡΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ. Δηλαδή, δεν είναι όροι που χρησιμοποιούσαν μεταξύ τους οι ίδιοι οι (αρχαίοι) Έλληνες, αλλά όροι που τους απέδωσαν άλλοι, έξω από τους ίδιους, και κυρίως οι χριστιανοί εχθροί τους με σκοπό σαφώς υποτιμητικό. Όταν αποδέχεται και χρησιμοποιεί κανείς τους άνω όρους στην ουσία αυτο-εξυβρίζεται επιδεικνύοντας παράλληλα μια απαράδεκτη άγνοια.

Το λάθος αυτό κάνουν για παράδειγμα οι λεγόμενοι «Έλληνες Εθνικοί». Ο όρος «εθνικός», ως φυλετικοθρησκευτικός ή εθνοθρησκευτικός όρος, είναι ακατάλληλος για τους Έλληνες. Η χρήση του όρου έχει εβραϊκή προέλευση και σκοπό είχε τον διαχωρισμό μεταξύ Ιουδαίων και άλλων εθνών.

Ως «εθνικούς» προσδιόριζαν οι Εβραίοι ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΒΡΑΙΟΙ. Στην γλώσσα τους οι Ισραηλίτες χρησιμοποιούσαν την λέξη «goyim» [ εβραϊκά: גויים ]) από τη λέξη γκόι («goy»), που μεταφράζεται στα ελληνικά ως το έθνος. Κατ' επέκταση ως «ha-goyim» εννοούσαν εκείνους που ανήκαν σε ΕΘΝΗ ΕΚΤΟΣ ΙΣΡΑΗΛ.

Στα ελληνικά ο εβραϊκός αυτός όρος μεταφράστηκε ως «εθνικοί» με τον οποίο χαρακτηρίζονταν όλοι πλην των Εβραίων. Από το λατινικό gens/gentilis η αγγλόφωνη εκδοχή είναι «gentile». Η λέξη «εθνικοί» είχε λοιπόν για τους Εβραίους σχεδόν την ίδια σημασία που είχε για τους Έλληνες το «βάρβαροι» δηλαδή οι ξένοι λαοί. Οι Έλληνες ασφαλώς δεν έλεγαν ότι είναι «εθνικοί», αλλά Έλληνες.

«Εθνικοί» λοιπόν ήταν για τους Εβραίους οι αλλοεθνείς & αλλόθρησκοι, ήτοι οι ΜΗ ΕΒΡΑΙΟΙ. Και δεδομένου ότι οι πρώτοι χριστιανοί ήταν Εβραίοι, εξακολουθούσαν με τον ίδιο όρο να χαρακτηρίζουν όσους κατάγονταν από άλλα έθνη, δηλαδή «εθνικοί» = μη Εβραίοι, μη χριστιανοί.

Για τον λόγο αυτό άλλωστε ο Σαούλ (Παύλος) που έκανε κήρυγμα σε μη Εβραίους (εθνικούς στα μάτια των Εβραίων) ονομάστηκε «Απόστολος τῶν ἐθνῶν» (και των εθνικών), ΕΚΕΙΝΩΝ ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ - ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ. Τον όρο τον βλέπουμε στα πρώιμα χριστιανικά προπαγανδιστικά κείμενα, βλέπε π.χ. Πράξεις Αποστόλων 14.1: Ο Παύλος και ο Βαρνάβας στο Ικόνιο: «Στο Ικόνιο ξαναπήγαν στη συναγωγή των Ιουδαίων και μίλησαν τόσο πειστικά, ώστε πίστεψαν πλήθος πολύ Ιουδαίων και εθνικών».

Για τους πρώτους χριστιανούς λοιπόν, λόγω της εβραϊκής προέλευσης του χριστιανισμού (λέξη επίσης προερχόμενη από την ελληνική μετάφραση της εβραϊκής λέξης «μεσσίας» [μασιάχ (מָשִׁיחַ‎)] = ο χρισμένος - χριστός => χριστιανός => χριστιανισμός (μεσσιανισμός)), ο εβραϊκός όρος για τους «εθνικούς» συνεχίστηκε να χρησιμοποιείται για όσους δεν ήταν χριστιανοί. Οι προσήλυτοι άλλων εθνών, που ασπάστηκαν το ιουδαιοχριστιανισμό, ακολούθησαν την ίδια πρακτική και λογική με τους Εβραίους. Όπως το θρήσκευμα ήταν αυτό που προσδιόριζε πάντα τους Εβραίους, έτσι και οι πρώτοι χριστιανοί, είτε Σύριοι, είτε Αρμένιοι, είτε Ρωμαίοι, είτε Έλληνες στην καταγωγή, δεν ενδιαφερόταν για την καταγωγή τους, αλλά πάνω από όλα για τη χριστιανική τους πίστη. Άρα οι «εθνικοί» εξομοιώνονταν με τους μη χριστιανούς, τους αλλόθρησκους, και επομένως με τους λεγόμενους «ειδωλολάτρες».

Ειδικά για τους Έλληνες δεν χρειάστηκε στην πορεία άλλος όρος. Για τους χριστιανούς το ίδιο όνομα «Έλληνας» κατέστη ισοδύναμο του «ειδωλολάτρη» και του «παγανιστή», και αποκαλούσαν έτσι όσους δεν ήταν χριστιανοί ή λάτρευαν τους θεούς των Ελλήνων. Αυτό συνέβη διότι οι Έλληνες ήταν οι δημιουργοί της παλιάς λατρείας των θεών και ταυτίζονταν με τον πολιτισμό που ήταν θεμελιωμένος σε αυτές τις αξίες που οι χριστιανοί ονόμασαν ειδωλολατρία.

Με τον μισαλλόδοξο και υβριστικό λόγο τους κατά των «ανόσιων και βρομερών Ελλήνων» όπως τους αποκαλούσαν, οι χριστιανοί «πατέρες της εκκλησίας» φρόντισαν ώστε το όνομα «Έλληνας» να είναι στο εξής συνώνυμο της λέξης «ειδωλολάτρης» και έτσι ουσιαστικά ο χριστιανισμός απαγόρευε σε όποιον ήθελε να λέγεται χριστιανός να είναι και «Έλλην»!!! Αυτό συνέβη όταν ο χριστιανισμός επικράτησε και επιβλήθηκε ως μοναδική θρησκεία από την Ιουδαιοχριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (την εσφαλμένα αποκαλούμενη ως «Βυζαντινή»).

Ο όρος «εθνικός» είναι σε κάθε περίπτωση ένας πλεονασμός. Όταν είσαι Έλληνας εξυπακούεται ότι ανήκεις στο ελληνικό γένος και έθνος. Και δεν χρειάζεται ο πρόσθετος επιθετικός προσδιορισμός για να προσδιορίσει το αυτονόητο. Αν και όπως είδαμε ο όρος αυτός για τους Εβραίους είχε θρησκευτική έννοια και όχι φυλετική, κάτι που κακώς συνέχισαν να αποδέχονται και να χρησιμοποιούν στην ορολογία τους όλοι μέχρι σήμερα. Αν εφαρμόσει κανείς αυτό το σκεπτικό σε κάθε λαό, τότε θα πρέπει να μιλάμε πχ για Γερμανούς Εθνικούς, Άγγλους Εθνικούς, Γάλλους Εθνικούς, Μεξικάνους Εθνικούς, κλπ., επειδή έτσι αποκαλούσαν κάποτε οι Εβραίοι ή οι χριστιανοί τους αλλόθρησκους ξένους!!!

Παγανιστής, από την άλλη είναι ένας παραφθαρμένος λατινικός όρος που για τους χριστιανούς σήμαινε επίσης τον ειδωλολάτρη. Ξανατονίζουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν αυτοαποκαλούνταν παγανιστές, ούτε ειδωλολάτρες. Η λέξη είναι λατινική. Για τους Ρωμαίους, paganus ήταν ένας όρος που αρχικά διαχώριζε την ιδιότητα του στρατιώτη από την ιδιότητα του πολίτη (μη στρατιώτη). Προέρχεται από τη λέξη Pagus που ήταν πολιτικές διαιρέσεις της εποχής της ρωμαϊκής δημοκρατίας με έννοια περίπου αντίστοιχη με το ελληνικό «δῆμος». Αργότερα δόθηκε στην λέξη η έννοια της επαρχίας, της υπαίθρου, της αγροτικής περιοχής. Για τους χριστιανούς ο paganus απέκτησε την έννοια του άξεστου και αμόρφωτου επαρχιώτη που ασκεί «ειδωλολατρικά» έθιμα, δεδομένου ότι στις αγροτικές περιοχές και στην ύπαιθρο οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να λατρεύουν πιστά και αυθεντικά τους ελληνικούς θεούς με τον ίδιο τρόπο όπως πάντα, παρά τις απαγορεύσεις των χριστιανών.

Η λέξη παγανιστής λοιπόν δεν έχει ετυμολογικά καμία σχέση με την ελληνική γλώσσα, ούτε φυσικά με την «πηγή» («παγά» στην δωρική διάλεκτο, (παγάν στην αιτιατική πτώση (!!), δηλ. σε καμία περίπτωση δεν προήλθε αυτή η λέξη από τον δωρικό τύπο της λέξης και μάλιστα από την αιτιατική της πτώση!), ή όπως άλλως παρετυμολογούν ορισμένοι. Η παρετυμολογία είναι δυστυχώς κάτι που κάποιοι αρέσκονται να κάνουν, ιδίως πολλοί που ασχολούνται με τα αρχαιοελληνικά θέματα, χωρίς όμως να έχουν καλές γνώσεις της αρχαίας ελληνικής ή, ακόμη χειρότερα, ορισμένοι διαστρεβλώνουν εσκεμμένα τις έννοιες κατά όπως τους εξυπηρετεί.

Εσφαλμένα λοιπόν υιοθετείται ο όρος «εθνικός», «ειδωλολάτρης» ή/και «παγανιστής» για να προσδιορίσει την λατρεία των αρχαίων Ελλήνων θεών. Ακόμη και ο όρος «12θεϊστής» είναι όρος που επινόησαν δυτικοί φιλόλογοι του 16-17ου αιώνα ως θρησκευτικό προσδιορισμό, παρόλο που σαν σχήμα είναι ακριβές από τα αρχαία χρόνια. Ωστόσο είναι εντελώς ανακριβής ως θρησκευτικός προσδιορισμός των Ελλήνων.

Είναι επομένως λάθος να αυτοαποκαλείται κανείς χρησιμοποιώντας έναν όρο που του απέδωσαν άλλοι!

Οι Έλληνες δεν είχαν ανάγκη να προσδιορίσουν την θρησκεία τους με κάποιον όρο. Οι θρησκευτικοί προσδιορισμοί είναι πρωτοτυπία των χριστιανών εξαιτίας της μισαλλοδοξίας που διέκρινε αρχικά τον ιουδαϊσμό και έπειτα το παρακλάδι του, τον χριστιανισμό, κατά όλων των υπολοίπων θρησκειών.

Αν θέλουμε να προσδιορίσουμε με την έννοια της θρησκείας την αρχαιοελληνική λατρεία στους θεούς, μπορούμε να μιλάμε για ΕΛΛΗΝΙΚΗ (ή ΟΛΥΜΠΙΑ ή ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ) ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Ωστόσο, το όνομα ΕΛΛΗΝΑΣ ήταν κάποτε από μόνο του αρκετό για να προσδιορίζει κάθε τι που ήταν ελληνικό δημιούργημα, μαζί και την παλιά λατρεία, χωρίς άλλους επιθετικούς προσδιορισμούς, εξ ού και το μένος των πρώτων χριστιανών κατά του όρου αυτού που οδήγησε στην απαξίωσή του και στον εξευτελισμό Έλληνας να σημαίνει «ειδωλολάτρης».

Οι Έλληνες ΔΕΝ ήταν ειδωλολάτρες, δεν λάτρευαν είδωλα. Αυτά τα έκαναν άλλοι. Αυτός ο υβριστικός όρος καθιερώθηκε από τους χριστιανιστές κατά των Ελλήνων και δεν πρέπει να τον αποδεχόμαστε με τον χυδαίο τρόπο που τον έχουν επιβάλλει οι ιουδαιοχριστιανοί. Αν θέλει κανείς να δει τι σημαίνει ειδωλολατρία τότε πρέπει να την αναζητήσει στους ίδιους τους χριστιανιστές. Δεν υπάρχει πιο ειδωλολατρική θρησκεία από τον ιουδαιοχριστιανισμό, με όλα του τα παράλογα και τις σκοταδιστικές αντιλήψεις. Διότι ο χριστιανισμός διατηρεί επί 2 χιλιάδες έτη τα πιο πρωτόγονα κατάλοιπα της ανθρώπινης θρησκευτικής δεισιδαιμονίας (λειψανολατρεια, θανατολατρεία, τοτεμισμός, κλπ, κλπ) και εξακολουθεί να τα διαιωνίζει με απαράδεκτη για την σύγχρονη εποχή ένταση και έκταση.

©Ἀθηναΐς Ξούθου

@ακόλουθοι