Φοβάμαι..

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴχούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρυφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.

Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.

Μ. Αναγνωστάκης

--------------------------------------------------------------------

ειδα αυτο το κειμενο στο μπλογκ του Χαρρυ Κλυνν. Δεν μου εδινε καποια ειδηση και το διαβασα γρηγορα εως το σημειο που εχω επισημανει με κοκκινα γραμματα.

Και αυτο διοτι μου ειχε συμβει πολλες φορες και δεν καταλαβαινα τον λογο!

Αυτη η συμπεριφορα ηταν η αιτια να αποφευγω επι 14 χρονια να πηγαινω στο μερος που γεννηθηκα. Οχι ολοι αλλα αρκετοι, απεφευγαν! Και δεν μιλαμε για τιποτε επιστημονες, απλη πλεμπα με σταθερο μισθο.

 Και τωρα αυτος ο ανθρωπος [ Μ. Αναγνωστάκης] μου ανοιξε τα ματια! Δηλα δη συμβαινει και σε αλλους και ο λογος ειναι ο ιδιος! Ειναι ολοι τους πασοκ!!! Εγω νομιζα οτι εφταιγε η οικονομικη μου καταστασις. 

Ηλια εσυ μου ειχες κανει καποιες νυξεις, αλλα ηταν αδυνατο να πιστεψω κατι τετοιο. Αυτοι λειτουργουν σαν μασονοι και ειναι οντως ακρως επικινδυνοι. Εχει δικαιο ο ανθρωπος που φοβαται..