Ραγιας, ετυμολογικο

«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει τους μπάτσους του Τούρκου, που είναι σκλάβος του φόβου του. Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα. Τον κυνηγάς και κρύβεται. Τον δέρνεις και ακόμα σκύβει. Τον σκοτώνεις και σωπαίνει...»

Ίων Δραγούμης, 1878-1920

ΡΑΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΚΥΜΜΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ..

ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ…ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ.

 Πλάτων Πισατίδης | Παρασκευή, 22 Ιουνίου 2012 6:20 μμ

«Είναι πάντα καλό ο άνθρωπος κατωτέρας βαθμίδος να κυβερνάται από άνθρωπο ανωτέρας βαθμίδος»,τονίζει ο Βασίλειος Καισαρείας τον 4ο αιώνα και ο Γρηγόριος Αντίοχος τον 12ο αιώνα.

Όταν οι πλούσιοι αδικούσαν καταφώρως τους φτωχούς,οι ευσεβείς πτωχοί εδέχοντο την αδικία με υπομονή,συλλογιζόμενοι ότι όλα τα κακά τα επέτρεπε ο Θεός,»δια τας αμαρτίας ημών».

ΔΟΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ,ΤΩΝ «ΔΥΝΑΤΩΝ» ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΩΝ ΤΟΥΣ…

[Στις πόλεις υπήρχαν οι πλούσιοι,οι φτωχοί και οι μεσαίοι.
Η διαφορά πλουσίων και φτωχών ήταν τεραστία.Οι συγκλητικοί,οι ανώτατοι υπάλληλοι και οι ευνοηθέντες από την φορά των καιρών ζούσαν στα μέγαρα και στα εξοχικά τους μέσα σε φανταστική χλιδή.Λέγεται ότι ο μέγας δούκας Νοταράς,κατά την παραμονή της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως,κατείχε τόσο χρυσό και άργυρο,ώστε να μπορή να συγκροτήση,αν ήθελε,τον απαιτούμενο στρατό για την άμυνα και σωτηρία της πόλεως,(Τον θησαυρό του όμως δεν διέθεσε στον τελευταίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ',αλλά τον διεφύλαξε για να τον παραδώση-κατά Γ.Φρατζή-στον Τούρκο Σουλτάνο Μωάμεθ Β',όταν αυτός κυρίευσε την πόλη.)
Οι άνθρωποι διεχωρίζοντο σ'αυτούς που διατάσσουν,δηλαδή τους άρχοντες,και σ'εκείνους που δέχονται διαταγές.

"Είναι πάντα καλό ο άνθρωπος κατωτέρας βαθμίδος να κυβερνάται από άνθρωπο ανωτέρας βαθμίδος",τονίζει ο Βασίλειος Καισαρείας τον 4ο αιώνα και ο Γρηγόριος Αντίοχος τον 12ο αιώνα.

Η ιθύνουσα τάξη των "δυνατών",περιλαμβάνει τους κληρικούς,τους πολιτικούς και στρατιωτικούς λειτουργούς και τους ανθρώπους που έχουν υπουργήματα και πόρους.

Απέναντι στην επιβλητική αυτή συγκέντρωση του πλούτου,ευρίσκετο το πλήθος των πτωχών.Οι πτωχοί στις πόλεις μόλις κατώρθωναν να εξοικονομήσουν τα προς το ζην,ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες και κυρίως από δωρεές ευσεβών ή ευαγών ιδρυμάτων.Ήσαν γνήσιοι απόγονοι του ρωμαϊκού όχλου και ησθάνοντο ικανοποίηση με τα παιχνίδια στον ιππόδρομο και στις επιδείξεις μίμων και θαυματουργών.Στους φτωχούς αυτούς περιλαμβάνεται και όλος ο πληθυσμός των πόλεων με τους τεχνίτες και τους εμπόρους.Στην ύπαιθρο ζούσαν οι γεωργοί,περιφρονημένοι από τους κατοίκους των πόλεων για την απαιδευσιά τους.

Όταν οι πλούσιοι αδικούσαν καταφώρως τους φτωχούς,οι ευσεβείς πτωχοί εδέχοντο την αδικία με υπομονή,συλλογιζόμενοι ότι όλα τα κακά τα επέτρεπε ο Θεός,"δια τας αμαρτίας ημών".

Μεταξύ των πτωχών και των πλουσίων ευρίσκοντο οι "μεσαίοι",που ήσαν και οι στυλοβάτες της αυτοκρατορίας.Αυτούς τους μεσαίους έπλητταν τα φορολογικά μέτρα,γιατί οι μεν πλούσιοι εγνώριζαν πως να αποφύγουν την φορολογία(απαλλαγές,προνόμια κλπ),οι δε πτωχοί δεν είχαν εισοδήματα και περιουσίες για να φορολογηθούν.Την θέση των "μεσαίων" καταλαμβάνει ο άπιστος όχλος,που λιμοκτονούσε,δείγμα θλιβερό της νοσηρής εξελίξεως των πραγμάτων.Όταν το κράτος έπεσε στα χέρια των πλουσίων,οι μεσαίοι έμειναν ανυπεράσπιστοι,περιέπεσαν σε παρακμή και έσβησαν παρασύροντας στην καταστροφή ολόκληρη την αυτοκρατορία.

"Η απληστία του ισχυρού πλουσίου,ζώντος εν τρυφή και πλεονεξία,γειτονεύει με τον ασκητισμόν,της σωρείας εκείνης των νοσταλγών του αποκόσμου βίου,οι οποίοι συρρέουν εις τα μοναστήρια,παραιτούμενοι κάθε εγκοσμίου αγαθού και αφιερώνοντες ό,τι έχουν δια την σωτηρίαν της ψυχής των...Ενδιάμεσος κρίκος της αστικής τάξεως δεν κατορθώθη να μορφωθή εις το Βυζάντιον.Οι λεγόμενοι "μέσοι" δεν απέκτησαν ποτέ δύναμιν ούτε ανεγνωρίσθη η υπόστασίς των...".

"Τα φορολογικά βάρη εξακολουθεί να φέρη κυρίως η απομένουσα ελευθέρα μικρά ιδιοκτησία.

Η Εκκλησία,τα ευαγή ιδρύματα,αι Μοναί και η σωρεία των δυνατών κοσμικού χαρακτήρος απελάμβανον τα αγαθά διαφόρων φορολογικών προνομίων και ατελειών μερικών ή γενικών των οποίων ο κύκλος οσημέραι ηυρύνετο.

Οι δυνατοί σπανίως εδιώκοντο αποτελεσματικώς δια τα καθυστερούμενα...Η πράγματι ασυδοσία των πανισχύρων αυτών κοινωνικών στοιχείων,εκκλησιαστικών και κοσμικών,απέβη σχεδόν κανών,με δυσκολίαν δε κατώρθωναν συνετοί αυτοκράτορες να επιβάλουν εκτέλεσιν των φορολογικών των υποχρεώσεων".]
(ΒΥΖΑΝΤΙΟ,ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ,Στ.Μιχόπουλου,εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ).

Πάντα τα ράσα και οι πλούσιοι στο αφορολόγητο.Πάντα οι εργάτες,οι αγρότες και γενικά οι φτωχοί να ξεζουμίζονται!

Για να δούμε τώρα πως μας εξιστορεί ο Παπαρρηγόπουλος την καταπίεση των μικροϊδιοκτητών γεωργών(σήμερα μικροί ιδιοκτήτες γης,ή μιας κατοικίας),πριν από 1100 περίπου χρόνια,στην εποχή του…Βυζαντίου,από τους
(ΔΥΝΑΤΟΥΣ)=στρατιωτικοί,πολιτικοί,νομάρχες,δημόσιοι υπάλληλοι,περιφερειάρχες,βουλευτές,
ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ…

Φαίνεται ξεκάθαρα,ότι ανέκαθεν ο φτωχός λαός ήταν έρμαιο των…ΔΥΝΑΤΩΝ!
Όλοι μαζί σαν τα κοράκια,όταν επέρχεται λιμός(φτώχεια-πείνα),πέφτουν πάνω τους και τους ξεσκίζουν!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ,ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ!
ΟΠΟΙΑ ΟΜΟΙΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Βιβλίον ένατον,τόμος Α’,σελ.83,84.

[ Εν γένει δε ιδιάζουσαν προσοχήν επέστησεν η βασιλεία του μεσαιωνικού ελληνισμού εις την τύχην των ελευθέρων γεωργών,αγωνισθείσα εκ παντός τρόπου να προστατεύση την πολύτιμον ταύτην των ανθρώπων τάξιν,οίτινες,ως είδομεν,ήσαν εκτεθειμένοι εις ποικίλας και καταστρεπτικάς επηρείας.Αλλά μάλιστα αξιομνημόνευτοι είναι αι διατάξεις όσαι εξεδόθησαν επί τω σωτηρίω τούτω σκοπώ εν τη δεκάτη εκατονταετηρίδι υπό Ρωμανού του Λεκαπηνού(έτ.922 και 934),Κωνσταντίνου του Πορφυρογεννήτου(έτ.947),Ρωμανού του νεωτέρου(έτ.959-963) και εξαιρέτως υπό των μεγάλων βασιλέων Νικηφόρου του Φωκά(τρεις διατάξεις,εν έτεσιν 964 και 967) και Βασιλείου του Πορφυρογεννήτου ή Βουλγαροκτόνου (δύο διατάξεις εν έτεσιν 988 και 996).Επί Ρωμανού του Λεκαπηνού είχε συμβεί λιμός δεινότατος,εκτου οποίου ωφελούμενοι οι πλούσιοι,οι ισχυροί,οι δυνατοί,ως ελέγοντο τότε,ήρχισαν να αγοράζωσιν επί ευτελεί τιμή τα κτήματα των μικρών γεωργών.Η αγανάκτησις την οποίαν εξέφρασεν ο Ρωμανός επισήμως δια την τοιαύτην των δυνατών διαγωγήν,ήθελε τιμήσει τον μάλλον φιλόσοφον και τον μάλλον φιλάνθρωπον άρχοντα της εννεακαιδεκάτης εκατονταετηρίδος."Πολλοί γαρ αφορμήν εμπορίας την των πενήτων λαβόμενοι απορίαν,λέγει εν μιά των Νεαρών αυτού,ήν ο πάντα φέρων χρόνος ήνεγκεν,αντί φιλανθρωπίας,αντί οίκτου,αντίχρηστότητος,λιμώ πιεζομένους ορώντες τους πένητας,οι μεν αργυρίω,οι δε χρυσίω,οι δε σίτω ή άλλαις τισίν επιδόσεσιν ευώνως τας των ατυχούντων πενήτων εξωνήσαντο κτήσεις." Ώστε,καθά λέγει ο αυτός βασιλεύς εν ετέρα τινί Νεαρά,"ήν ολοσχερής των πραγμάτων ανατροπή και πας τις των εν δόξη κραταιών πασσυδεί (πάση τη σπουδή) χώρας απεριγράπτους αποτεμνόμενος,εν ανδραπόδων λόγω τους αθλίους ενέταττε κτήτορας." Ίνα λοιπόν περισταλή η πλεονεξία αύτη των δυνατών και προστατευθή όσον ενδέχεται η τάξις των μικρών ελευθέρων γεωργών,εξεδόθησαν αι προμνημονευθείσαι πολυάριθμοι διατάξεις.
Δι' αυτών ωρίσθη πρώτον,τίνες ήσαν οι δυνατοί.Δυνατοί ήσαν οι μάγιστροι ή πατρίκιοι,αι αρχαίς ή στρατηγίαις ή πολιτικοίς ή στρατιωτικοίς αξιώμασι τετιμημένοι, ή καθόλου εις συγκλήτου βουλήν απηριθμημένοι,οι θεματικοί άρχοντες ή απάρχοντες' προσέτι οι εκκλησιαστικοί άρχοντες,οι την προστασίαν και επικράτειαν των ευαγών ή βασιλικών οίκων έχοντες.Επί πάσι δε και όλοι όσοι "δια της ετέρων δυναστείας,προς ούς πεπαρρησιασμένως ωκείωνται,ικανοί εισιν εκφοβήσαι τους εκποιούντας ή προς ευεργεσίας υπόσχεσιν την πληροφορίαν αυτοίς παρασχείν."
Δεύτερον ωρίσθη ότι οι δυνατοί ούτοι δεν ειμπορούν να αποκτήσωσι χωρίον ή αγρόν,καθόλου ή μερικώς,αμέσως ή εμμέσως,δι' εαυτούς, ήυπέρ της βασιλικής περιουσίας, ή των εκκλησιών, ή των μοναστηρίων.Ο δε κατά παράβασιν της διατάξεως ταύτης προσκτησάμενός τι,δι' οιουδήποτε τρόπου,αγοράς,δωρεάς,κληρονομίας ή άλλως,οφείλει να αποδώση το προσκτηθέν,μεθ' όλων των γενομένων επ' αυτού τυχόν βελτιώσεων,αναργύρως,δηλαδή άνευ αποζημιώσεως,εις τους εκποιήσαντας ή τους συγγενείς αυτών, ή εν ελλείψει τοιούτων, εις τους οικήτορας του χωρίου, ή του αγρού,και προσέτι να πληρώση εις το δημόσιον την αξίαν του κτήματος ως ποινήν, ή εις άλλην τινάπροσήκουσαν να υποβληθή τιμωρίαν.
Τρίτον.Εάν μικρός γαιοκτήτης θέλη να ασπασθή τον μοναχικόν βίον,δεν επιτρέπεται να αφιερώση το κτήμα του εις την μονήν.
Τέταρτον.Ο Νικηφόρος ο Φωκάς επεξέτεινε την διάταξιν ταύτην,ορίσας ότι ουδενί εν γένει επιτρέπεται του λοιπού ν' αφιεροί γαίας εις μοναστήρια ή εκκλησίας.Αλλ' ο Βασίλειος ο Πορφυρογέννητος ηναγκάσθη ν' ανακαλέση μετ' ου πολύ την τελευταίαν ταύτην διάταξιν.
Ταύτα εξάγονται εκ της δοκίμου πραγματείας του Εδουάρδου Ζαχαρία.....]
_______________________________________________________

Ας κάνουμε λίγη κριτική……
_________________________
[Δεύτερον ωρίσθη ότι οι δυνατοί ούτοι δεν ειμπορούν να αποκτήσωσι χωρίον ή αγρόν,καθόλου ή μερικώς,αμέσως ή εμμέσως,δι' εαυτούς, ήυπέρ της βασιλικής περιουσίας, ή των εκκλησιών, ή των μοναστηρίων.Ο δε κατά παράβασιν της διατάξεως ταύτης προσκτησάμενός τι,δι' οιουδήποτε τρόπου,αγοράς,δωρεάς,κληρονομίας ή άλλως,οφείλει να αποδώση το προσκτηθέν,μεθ' όλων των γενομένων επ' αυτού τυχόν βελτιώσεων,αναργύρως,δηλαδή άνευ αποζημιώσεως,εις τους εκποιήσαντας ή τους συγγενείς αυτών, ή εν ελλείψει τοιούτων, εις τους οικήτορας του χωρίου, ή του αγρού,και προσέτι να πληρώση εις το δημόσιον την αξίαν του κτήματος ως ποινήν, ή εις άλλην τινάπροσήκουσαν να υποβληθή τιμωρίαν.]
-Που είναι σήμερα ένας ηγέτης,να ενδιαφερθεί για τους μικρούς ιδιοκτήτες,που λόγω της φτώχειας(λιμού) αναγκάζονται να εκποιούν τη μικρή τους περιουσία;
-Να αναγκάσει τις τράπεζες να επιστρέψουν όλες τις κατασχέσεις πρώτων κατοικιών ή μικρών χωραφιών και μάλιστα να πληρώσουν στο δημόσιο ως ποινή την αξία των σπιτιών ή των χωραφιών;
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ;
-Αφού η εκκλησία και τα μοναστήρια επικαλούνται…χρυσόβουλα και άλλα…χαρτιά των Βυζαντινών βασιλιάδων,τα οποία δέχεται ως έγκυρα η…Ελληνική Δημοκρατία,τότε θα πρέπει να δεχθεί ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ τις διατάξεις των Βυζαντινών ως ΕΓΚΥΡΕΣ!
-Άντε να δούμε κάτι τέτοιο,το γέλιο που έχει να πέσει με τις αντιδράσεις των…αντιπροσώπων του θεού που…αγαπάει τους φτωχούς!
_____________________________________________
Τέταρτον.Ο Νικηφόρος ο Φωκάς επεξέτεινε την διάταξιν ταύτην,ορίσας ότι ουδενί εν γένει επιτρέπεται του λοιπού ν’ αφιεροί γαίας εις μοναστήρια ή εκκλησίας.Αλλ’ ο Βασίλειος ο Πορφυρογέννητος ηναγκάσθη ν’ ανακαλέση μετ’ ου πολύ την τελευταίαν ταύτην διάταξιν.
-Για να φτάσει ο Νικηφόρος Φωκάς να διατάζει την απαγόρευση των…»δωρεών» στα μοναστήρια και τις εκκλησίες,σίγουρα δεν είχε μείνει σπιθαμή γης που να μη την είχαν αρπάξει άμεσα ή έμμεσα οι «μελανειμονούντες»,από το λαό!
-Για να αναγκασθή ο «αυτοκράτωρ» Βασίλειος ο Πορφυρογέννητος να ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙ αυτή τη διάταξη,αντιλαμβάνεστε πόσο ΑΔΥΝΑΜΟΣ ήταν μπροστά στο ΙΕΡΑΤΕΙΟ!
-ΟΠΟΙΑ ΟΜΟΙΟΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!

http://alfeiospotamos.pblogs.gr/