X I X . «Σχετικά με την ψυχή, τι γνώμη έχετε;» ρώτησε στη συνέχεια ο Απολλώνιος.
«Ό,τι ο Πυθαγόρας έχει παραδώσει σε σας και εμείς στους Αιγυπτίους».
Είπε ο Απολλώνιος: «Θα μπορούσες λοιπόν να πεις ότι, όπως ακριβώς ο Πυθαγόρας έλεγε πως ήταν ο Εύφορβος, έτσι και συ, προτού έρθεις σ' αυτό το σώμα, ήσουν κάποιος από τους Τρώες ή τους Αχαιούς ή οποιοσδήποτε;»
«Ό,τι ο Πυθαγόρας έχει παραδώσει σε σας και εμείς στους Αιγυπτίους».
Είπε ο Απολλώνιος: «Θα μπορούσες λοιπόν να πεις ότι, όπως ακριβώς ο Πυθαγόρας έλεγε πως ήταν ο Εύφορβος, έτσι και συ, προτού έρθεις σ' αυτό το σώμα, ήσουν κάποιος από τους Τρώες ή τους Αχαιούς ή οποιοσδήποτε;»
Τότε ο Ινδός απάντησε: «Η Τροία καταστράφηκε τότε από το ναυτικό των Αχαιών, εσάς σας έχουν καταστρέψει τα λόγια σας γι' αυτή. Θεωρείτε γενναίους μόνο όσους πήραν μέρος στην Τρωική εκστρατεία και παραβλέπετε πολλούς και θεϊκούς άνδρες που έχει να επιδείξει και η πατρίδα σας και η Αίγυπτος και η Ινδία.
Όμως, επειδή με ρώτησες για το προηγούμενο σώμα μου, πες μου, από τους εχθρούς και τους υπερασπιστές της Τροίας ποιον θεωρείς πιο αξιοθαύμαστο;
«Τον Αχιλλέα», απάντησε, «γιο του Πηλέα και της Θέτιδας, που υμνεί ο Όμηρος πάνω απ' όλους τους Αχαιούς για την ομορφιά του και το μεγαλείο του και για τα σπουδαία κατορθώματα του. Αξιοθαύμαστους ακόμη θεωρεί άνδρες σαν τον Αίαντα και τον Νιρέα και τους εξυμνεί ως όμορφους και γενναίους, όμως μετά τον Αχιλλέα».
«Παρόμοιο μ' αυτόν, Απολλώνιε, να θεωρείς και τον δικό μου πρόγονο ή καλύτερα το προηγούμενο σώμα μου.
Έτσι και ο Πυθαγόρας θεωρούσε τον Εύφορβο.
XX X I I I . Ενώ έκαναν τέτοια συζήτηση, ήρθε στον Ιάρχα αγγελιαφόρος και του είπε: «Ο βασιλιάς νωρίς το απόγευμα θα έρθει για να συσκεφτεί μαζί σας για τις υποθέσεις του».
Ο Ιάρχας είπε: «Ας έρθει, γιατί σίγουρα θα αποχωρήσει καλύτερος, αν γνωρίσει τον Έλληνα άνδρα».
Ο Ιάρχας είπε: «Ας έρθει, γιατί σίγουρα θα αποχωρήσει καλύτερος, αν γνωρίσει τον Έλληνα άνδρα».
Αφού είπε αυτά, συνέχισε πάλι την προηγούμενη συζήτηση. Ρώτησε λοιπόν τον Απολλώνιο: «Θα μπορούσες εσύ να μιλήσεις για το προηγούμενο σώμα σου και ποιος ήσουν προτού πάρεις την τωρινή μορφή σου;»
Ο Απολλώνιος απάντησε:
«Επειδή εκείνο κατά τη γνώμη μου ήταν άσημο, λίγα πράγματα θυμάμαι».
Ο Απολλώνιος απάντησε:
«Επειδή εκείνο κατά τη γνώμη μου ήταν άσημο, λίγα πράγματα θυμάμαι».
Ο Ιάρχας παίρνοντας τον λόγο είπε: «Θεωρείς ασήμαντο το ότι υπήρξες κυβερνήτης Αιγυπτιακού πλοίου; Γιατί βλέπω πως αυτό ακριβώς ήσουν».
«Αλήθεια λες, Ιάρχα», είπε, «πράγματι αυτό ακριβώς υπήρξα, και το θεωρώ όχι μόνο άδοξο αλλά και αποκρουστικό και τόσο άξιο για τους ανθρώπους όσο και το να εξουσιάζει κανείς ή να είναι επικεφαλής στρατεύματος. Επιπλέον έχει κακή φήμη από τους θαλασσινούς. Πάντως την πιο γεναία πράξη μου κανείς τότε δεν την θεώρησε αξιέπαινη».
«Ποια γενναία πράξη θα πεις πως έκανες εκτός από το ότι παρέκαμψες τον Μαλέα και το Σούνιο και πρόβλεψες σωστά την κατεύθυνση των ανέμων προς την πρύμνη και την πλώρη, οδηγώντας το πλοίο σου σώο από τους σκοπέλους στην κοίλη Εύβοια, όπου έχουν κολλήσει έμβολα πολλών πλοίων;»
«Ποια γενναία πράξη θα πεις πως έκανες εκτός από το ότι παρέκαμψες τον Μαλέα και το Σούνιο και πρόβλεψες σωστά την κατεύθυνση των ανέμων προς την πρύμνη και την πλώρη, οδηγώντας το πλοίο σου σώο από τους σκοπέλους στην κοίλη Εύβοια, όπου έχουν κολλήσει έμβολα πολλών πλοίων;»
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ – ΑΠΑΝΤΑ – Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον Α’-΄Β’- Γ’
2 σχόλια:
Γνώριζαν πολύ καλά για αυτήν, έχοντας μάλιστα συγκεκριμένες μνήμες από προηγούμενη ενσάρκωση και μάλιστα παρακάτω στο κείμενο, στο βιβλίο, περιγράφονται λεπτομέρειες.
Αυτές τις γνώσεις αποκτούσαν και οι μυημένοι στα Ιερά Μυστήρια αφού ερχόταν σε επαφή με τον υπερβατικό χώρο, και με θεϊκές οντότητες, κοινωνώντας τα άρρητα και τα ουράνια.
Άλλαζε ο χαρακτήρας τους προς το καλύτερο, αποκτούσαν γνώσεις για το κοινό καλό, γνώσεις που θα μπορούσαν να βλάψουν αν βρισκόταν στην κατοχή βέβηλων και αμύητων και για αυτό απαγορευόταν η κοινοποίηση των, με ποινή θανάτου.
Οι μυημένοι με όλες αυτές τις γνώσεις και με την επαφή με τον υπερβατικό χώρο, έπαυαν πλέον να φοβούνται τον θάνατο. Κάτι που δεν συμφέρει το σημερινό δόγμα το οποίο κατασυκοφάντησε τα Μυστήρια.
Οι άρρητες γνώσεις των προγόνων μας σχετικά με τη μετενσάρκωση και επαναγέννηση, σύμφωνα με τον συμπαντικό νόμο, θα μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από τις αυταπάτες του υλισμού και να ασχοληθούμε με τις υπερβατικές και ψυχολογικές αναζητήσεις μας.
Η μετενσάρκωση ή επαναγέννηση, ήταν Αρχαία Ελληνική δοξασία και κοσμικός νόμος για τις περισσότερες θρησκείες της ανατολής.
Αν πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα και η τελειότητα του σύμπαντος, τότε είμαστε παράλογοι και εκτός πραγματικότητας.
Η χριστιανική θρησκεία διδάσκει ότι η ψυχή εμφανίζεται από το πουθενά, ότι έχει μόνο ένα στιγμιαίο παρόν και ένα άπειρο μέλλον, καταστρατηγώντας όλους τους νόμους δημιουργίας των όντων με παρελθόν- παρόν- μέλλον.
Η χριστιανική θρησκεία στα αρχικά της στάδια, δεχόταν τη μετενσάρκωση, μέχρι τον έβδομον αιώνα.
Επειδή όμως ήθελε τον απόλυτο έλεγχο της ψυχής των πιστών και χωρίς αντιρρήσεις, αφόρισε κάθε αντίθετη ιδεολογία και νόμισε πως έλυσε το πρόβλημα της.
Χρειάστηκαν πολλοί άγιοι [!!!] ιεράρχες και εφτά τρισαναθέματα της Ζ' οικουμενικής συνόδου για να αφανίσουν τη δοξασία της μετενσάρκωσης, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΝΟΜΟΣ.
Ο Απολλώνιος, ο θείος αυτός άνδρας, κατείχε και αυτός την γνώσιν της "εν όλω υπάρξεως", δηλαδή την γνώσιν του ποίος ήταν εις τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του, όπως επίσης ο Πυθαγόρας, ο Εμπεδοκλής και τόσοι άλλοι. Την ιδιότητα αυτή, όπως μας πληροφορούν οι Αρχαίοι μας διδάσκαλοι, κατείχαν μόνον ανώτερες ψυχές, οι οποίες ευρίσκοντο εις τις τελευταίες τους ενσαρκώσεις και ήταν μεστές σοφίας και θεϊκής δυνάμεως. Οι άνθρωποι αυτοί καλούνταν από τους Έλληνες, "Ιεροί Άνδρες" και ήταν παντού γνωστοί και αγαπητοί, διότι όλοι ανεγνώριζαν την θεία αποστολή τους, καθώς η κυρίαρχη ασχολία τους ήταν το καλό των συνανθρώπων τους.
Θα ήθελα με την ευκαιρίαν αυτή κι εγώ με την σειρά μου, μέσα από αυτό το βήμα, απευθυνόμενος στους Έλληνες αναγνώστες και δη στους νέους, να κάνω μία προτροπή προς αυτούς, ώστε να διαβάσουν κάθε Ιερό αρχαίο κείμενο, το οποίο αναφέρεται στην Ψυχή, αρχής μάλιστα γενομένης από τον διάλογο "Φαίδων" του Πλάτωνος. Πολλά και σημαντικά θα είναι τα οφέλη, τα οποία αν και δεν θα γίνουν εξ αρχής αντιληπτά, εν τούτοις καλλιεργούμενα υποσυνείδητα, θα καρπίσουν την ώρα ακριβώς την οποίαν ο αναγνώστης θα τα έχει ανάγκη.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία,
ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ.