Η ΔΟΛΙΑ ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΤΥΦΩΝΟΣ

… ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΙΣΑ ΕΒΔΟΜΗ ΕΠΙ ΔΕΚΑ ΜΗΝΟΣ ΑΘΥΡ, ΕΝ ΩΙ ΤΟΝ ΣΚΟΡΠΙΟΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΔΙΕΞΕΙΣΙΝ…

Βασιλεύοντα δ' Ὄσιριν Αἰγυπτίους μὲν εὐθὺς ἀπόρου βίου καὶ θηριώδους ἀπαλλάξαι καρπούς τε δείξαντα καὶ νόμους θέμενον αὐτοῖς καὶ Θεοὺς διδάξαντα τιμᾶν· ὕστερον δὲ γῆν πᾶσαν ἡμερούμενον ἐπελθεῖν ἐλάχιστα μὲν ὅπλων δεηθέντα, πειθοῖ δὲ τοὺς πλείστους καὶ λόγῳ μετ' ᾠδῆς πάσης καὶ μουσικῆς θελγομένους προσαγόμενον· ὅθεν Ἕλλησι δόξαι Διονύσῳ τὸν αὐτὸν εἶναι.

Όταν ανέλαβε τὴν βασιλικήν εξουσίαν ο Όσιρις, απηλλαξε αμέσως τους Αιγυπτίους από τὴν πρωτόγονην και άγριαν ζωήν, τους έμαθε τους καρπούς της γής, τους όρισε νόμους και τους εδίδαξεν να τιμούν τους Θεούς. Έπειτα ταξίδεψε εις όλην την γην, εξημέρωσε τους ανθρώπους, καταφεύγοντας ελάχιστα στα όπλα, αφού τραβούσε τους περισσότερους κοντά του με τὴν πειθώ και τον λόγο, με τα θέλγητρα του τραγουδιού και της μουσικής, εξ ού και οι Έλληνες θεώρησαν πως ταυτίζεται με τον δικό τους Διόνυσο.

Τυφῶνα δ' ἀπόντος μὲν οὐθὲν νεωτερίζειν διὰ τὸ τὴν Ἶσιν εὖ μάλα φυλάττεσθαι καὶ προσέχειν ἐγκρατῶς ἔχουσαν, ἐπανελθόντι δὲ δόλον μηχανᾶσθαι συνωμότας ἄνδρας ἑβδομήκοντα καὶ δύοπεποιημένον καὶ συνεργὸν ἔχοντα βασίλισσαν ἐξ Αἰθιοπίας παροῦσαν, ἣν ὀνομάζουσιν Ἀσώ· τοῦ δ' Ὀσίριδος ἐκμετρησάμενον λάθρα τὸ σῶμα καὶ κατασκευάσαντα πρὸς τὸ μέγεθος λάρνακα καλὴν καὶ κεκοσμημένην περιττῶς εἰσενεγκεῖν εἰς τὸ συμπόσιον. ἡσθέντων δὲ τῇ ὄψει καὶ θαυμασάντωνὑποσχέσθαι τὸν Τυφῶνα μετὰ παιδιᾶς, ὃς ἂν ἐγκατακλιθεὶς ἐξισωθῇ, διδόναι δῶρον αὐτῷ τὴν λάρνακα.

Όσο απουσίαζε ο Όσιρις, ο Τυφών δεν τόλμησε να επιχειρήσει τίποτα ανατρεπτικό, διότι η Ίσις εφυλασσετο καλως, πρόσεχε και κυβερνούσε το βασίλειο με σταθερότητα. Όταν όμως εκείνος επέστρεψε, μηχανεύτηκε δόλιο τεχνασμα, αφού απέκτησε συνωμότες εβδομήντα δύο άντρες και είχε συνεργό κάποια βασίλισσα που ήρθε από τὴν Αιθιοπία και τὴν αποκαλούν Ασώ. Αφού μέτρησε κρυφά το ανάστημα του Οσίριδος κι έφτιαξε στο μέγεθός του κάσα όμορφη, με πλούσια στολίδια, τὴν έφερε στο συμπόσιο. Όλοι ευφράνθηκαν βλέποντάς την, τη θαύμασαν, και ο Τυφών αστειευόμενος υποσχέθηκε πως όποιος μπει μέσα κι έχει τις ίδιες διαστάσεις θα του τὴν δωρίσει.

Πειρωμένων δὲ πάντων καθ' ἕκαστον, ὡς οὐδεὶς ἐνήρμοττεν, ἐμβάντα τὸν Ὄσιριν κατακλιθῆναι· τοὺς δὲ συνωμότας ἐπιδραμόντας ἐπιρράξαι τὸ πῶμακαὶ τὰ μὲν γόμφοις καταλαβόντας ἔξωθεν, τῶν δὲθερμὸν μόλιβδον καταχεαμένους ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἐξενεγκεῖν καὶ μεθεῖναι διὰ τοῦ Τανιτικοῦ στόματος εἰς τὴν θάλασσαν, ὃ διὰ τοῦτο μισητὸν ἔτι νῦν καὶ κατάπτυστον νομίζειν Αἰγυπτίους.

Δοκίμασαν όλοι, ένας ένας, κανένας δεν χωρούσε, μπήκε όμως ο Όσιρις και ξάπλωσε. Έτρεξαν τότε οι συνωμότες, έκλεισαν το σκέπασμα, χρησιμοποιώντας εξωτερικά σφήνες, το σφράγισαν με καυτό μολύβι, το έρριξαν στον ποταμό και μεταφέρθηκε μέχρι τὴν θάλασσα μες από τὴν Τανιτική εκβολή του Νείλου, και για τον λόγο αυτό ακόμα και σήμερα οι Αιγύπτιοι τὴν μισούν και τὴν αναφέρουν με φρίκη.

Ταῦτα δὲ πραχθῆναι λέγουσιν ἑβδόμῃ ἐπὶ δέκα μηνὸς Ἀθύρ, ἐν ᾧ τὸν Σκορπίον ὁ Ἥλιος διέξεισιν, ὄγδοον ἔτος καὶ εἰκοστὸν ἐκεῖνο βασιλεύοντος Ὀσίριδος.

Ταύτα έγιναν, καθ'ώς λέγουσιν, τὴν δεκάτη εβδόμη μέρα του μηνός Αθύρ (17 Νοεμβρίου), τότε που ο Ήλιος περνάει από τον Σκορπιό, αφού ο Όσιρις είχε βασιλέυσει για εικοσιοκτώ ετη.

(Πλούταρχος, Περὶ Ἴσιδος καὶ Ὀσίριδος, κεφ. 13. Η απόδοση του αρχαίου κειμένου είναι από τις εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1995, με ορισμένες διορθώσεις).

Υ.Γ. ΚΑΘΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ…
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΦΟΒΟΥ ΤΟΝ ΤΥΦΩΝΑ ΚΑΙ «ΔΩΡΑ» ΦΕΡΟΝΤΑ!

 Το "κομμένο κεφάλι" για τους Έλληνες είναι αρνητικό - αποτροπαϊκό σύμβολο και παραπέμπει στην κομμένη κεφαλή τής Μέδουσας, γνωστή και ως Γοργόνειον... Χάρισμα τού Τυφώνα και των Υπηρετών του. Σύν Αθηνά!