Το δικαστικό σύστημα στην Αθήνα

Το δικαστικό σύστημα στην Αθήνα είχε το εξής περίεργο : δεν ήταν επαγγελματικό,όπως άλλωστε όλα τα δημόσια λειτουργήματα και o καθένας μπορούσε να γινει δικαστής.Έτσι ένοιωθαν την ισότητα οι Αθηναίοι και διαμέριζαν την κάθε εξουσία η οποία ειναι στη φυση της να διαφθείρει. 

Στην αρχή οι δικαστές δεν είχαν αμοιβή,άλλα o περικλής καθιέρωσε κάνοντας ολέθριο λάθος, έναν οβολό για καθε συνεδρίαση με αποτέλεσμα να τρέχουν όλοι οι αργόσχολοι και κατώτερης διανοητικής και οικονομικής στάθμης άνθρωποι μόνο και μόνο να εισπράξουν τον μισθό, ενώ οι μορφωμένοι και εύποροι δεν ασχολούνται με αποτέλεσμα το λειτούργημα του δικαστή να καταπέσει σε φτηνή φρασεολογία. 

Οι φτωχοί Αθηναίοι για να αυξήσουν την πελατεία επιδίωκαν πολλές δικές εναντίων οποιουδήποτε με άμεσο αποτέλεσμα την πολιτικη διαφθορά όπου διάφοροι δημαγωγοί,εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία των πολιτών βρήκαν τρόπο να εξοντώνουν πολιτικούς αντιπάλους. Σε αυτό το πνιγηρό κλίμα της φαυλοτητας ευδοκίμησε και τύπος του συκοφάντη που κατέδιδε τους συμπολίτες του. Στο έργο του o Αριστοφάνης παρουσιάζει την ψυχολογία άθλιων ανθρώπων που θεωρούν δεδομένη την ανωτερότητα τους έναντι αυτών που κρίνουν .Έχοντας το ιερό σύμβολο της εξουσίας,την ράβδο,χωρίς συναίσθηση ευθύνης και με μόνο γνώμονα το συμφέρον και τα πάθη τους,εκτελούν στο έργο τους αλόγιστα ακολουθώντας εντολές των σκοτεινών δυνάμεων της πολιτικής σκηνής.Τονίζει o ποιητής στο έργο του ποσό ανόητος είναι ένας δικαστής να νομίζει πως με τον τίτλο τού έχει αξιοπρεπή υπόσταση.Δεν είναι το αξίωμα άλλα η ευσυνείδητη άσκηση του αυτή που προσδίδει αξίες και πως οι μισθοί είναι μία παγίδα για να τους έχουν υποχείριους οι πολιτικάντηδες. Είναι συγκλονιστικό ποσό επίκαιρος φαντάζει o Αριστοφάνης ενώ στην πραγματικότητα αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως γινομαστε ανόητοι να θεοποιουμε καταστάσεις, όπως μας μαθαινουν άλλωστε και οι Έλληνες μεσα απο  την παιδεία τους, και πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Απλά οι Έλληνες μας δίνουν δυνατότητες να βελτιωθούμε ..