Μεταξύ αυτών που επιβάλλονται άνωθεν και εκ του λαού υιοθετούνται ασμένως είναι και η ρήση ότι οι ηγέτες ενός λαού είναι αντάξιοί του.
Πόσο όμως ελεύθερη είναι η επιλογή των ηγετών από τον λαό τους;
Η ελεύθερη βούληση καθώς και η αβίαστα εκφρασμένη δήλωσή της είναι απαραίτητες προυποθέσεις της εύρυθμης λειτουργίας του Κράτους και των δημοκρατικών θεσμών του.
Οι 'σωτήρες' του λαού με περίσσιο θράσος,με αδιάλειπτες τηλεοπτικές εμφανίσεις,με πολυδάπανες προεκλογικές εκστρατείες, εμφανίζονται ως οι μοναδικοί υπεράνθρωποι,οι συγκλονιστικοί καθοδηγητές,οι περισπούδαστοι άρχοντες.
Οι πολιτικοί, και όχι μόνο, αστέρες με ευκολία φάσκουν και αντιφάσκουν,υπόσχονται τα πάντα,επιβάλλονται αυταρχικά.
Ο λαός,με βαρύ το φορτίο της επιβολής,περιορίζεται ,δεν ερευνά,υποτάσσεται και αποδέχεται άκριτα την υπερμεγεθυμένη εικόνα των 'γιγάντων' του.
Η υπερέχουσα εξουσία και δύναμη των ηγετίσκων έναντι του εύπλαστου λαού δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης, δεν επιτρέπει ελεύθερες σκέψεις και αποφάσεις, πολτοποιεί δικαιώματα.
Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι σε όλο τον κόσμο οι ηγέτες-πολιτικοί,οικονομικοί,θρησκευτικοί-ευημερούν,πλουτίζουν, θεοποιούνται.
Είναι οι ηγέτες που αποφασίζουν ερήμην του λαού,τον θυσιάζουν,τον αφορίζουν,του στερούν τη δυνατότητα στοιχειώδους επιβίωσης.
Είναι οι ηγέτες που αποθησαυρίζουν περισσότερα από όλο τον λαό τους,που διαβιώνουν πολυτελώς,που σκανδαλίζουν προκλητικώς.
Από την άλλη ο λαός λιμοκτονεί,μάχεται έντιμα,χάνει κατακτημένα με αίμα δικαιώματα,σφαγιάζεται ασύστολα,βομβαρδίζεται ανελέητα.
Η ανατροπή του με μεγάλη επιμέλεια και δεξιοτεχνία δημιουργηθέντος κατεστημένου είναι επιβεβλημένη πλέον.
Η αντίσταση του λαού,η διαμόρφωση επαναστατικής διάθεσης,η τιμωρία των υπεύθυνων είναι έννοιες συστατικές της αναδημιουργίας,της ανασύνταξης,της αναγέννησης του λαού.
Με πρωτοπόρους άφθαρτους πολίτες η επιτυχία διαγράφεται βέβαιη ,όπως βέβαιη πρέπει να είναι και η τιμωρία των τυράννων.
Η αρχαιότερη, ολοκληρωμένη μουσική σύνθεση (με μουσική σημειογραφία) στον κόσμο, που έχει ανακαλυφθεί, μέχρι τώρα.
“Οσον ζής φαίνου, Μηδέν όλως σύ λυπού Προς ολίγον εστί το ζήν Το τέλος ο χρόνος απαιτεί”.
Πρόκειται για επιτάφια επιγραφή που ένας λυρικός ποιητής και μουσικός των ελληνιστικών χρόνων, ο Σείκιλος, αφιέρωσε στη γυναίκα του, Ευτέρπη.... πάνω σε μια μικρή στρογγυλή μαρμάρινη στήλη, χρονολογούμενη από τον 2ο αι. π.Χ. Ανακαλύφθηκε από το W. Μ. Ramsay το 1883, κοντά στις αρχαίες Τράλλεις της Μ. Ασίας.
Η στήλη χάθηκε κατά τη διάρκεια του ολοκαυτώματος της Μικράς Ασίας (1922), αλλά αργότερα βρέθηκε πάλι, σπασμένη στη βάση της.
Μια γυναίκα τη χρησιμοποιούσε ως ανθοστήλη στον κήπο της, και η βάση ήταν κομμένη οριζόντια. Σήμερα εκτίθεται στο εθνικό μουσείο της Δανίας.
Η μελωδία, αποτελούμενη από 37 νότες συνολικά και με έκταση μιας ογδόης, είναι αυτή καθαυτή πλήρης και έχει μια ξεχωριστή χάρη για μας. Όπως λέει ο Reinach, "είναι το πιο πλήρες και πιο ευανάγνωστο δείγμα της αρχαίας γραφής που έφτασε σε μας".
Το ποιητικό κείμενο της επιγραφής αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο, χωρίς μουσική, είναι η αφιέρωση:
"Εικών ή λίθος ειμί, τίθησί με Σείκιλος ένθα μνήμης αθανάτου, σήμα πολυχρόνιον"
[Εικόνα είμαι, παρά πέτρα· ο Σείκιλος με τοποθέτησε στη θέση της αθάνατης μνήμης, ένα μνημείο για πολλά χρόνια].
Το δεύτερο μέρος, το κύριο επιτάφιο, με μουσική, είναι ένα μικρό εγκώμιο:
"Οσον ζής φαίνου, Μηδέν όλως σύ λυπού Προς ολίγον εστί το ζήν Το τέλος ο χρόνος απαιτεί."
Όσο ζεις, φαίνου [να χαίρεσαι], Μη λυπάσαι διόλου, Η ζωή είναι σύντομη, Ο χρόνος οδηγεί στο τέλος.
Το επιτάφιο τελειώνει με τις λέξεις Σείκιλος-Ευτέρ[πη] (ο Σείκιλος στην Ευτέρπη).
Οι νότες της αρχαιοελληνικής σημειογραφίας δεν ήταν παρά γράμματα που γράφονταν πάνω από τις συλλαβές των στίχων, ενώ οι χρονικές αξίες συμβολίζονταν με κάποιες γραμμές που γράφονταν πάνω από τα γράμματα (π.χ. ένας χρόνος = καμία γραμμή πάνω από το γράμμα, δύο χρόνοι = μία παύλα πάνω από το γράμμα, τρεις χρόνοι = μια γωνία και ένας κύκλος κτλ.)
Στην παραπάνω εικόνα διακρίνονται καθαρά τα μουσικά σύμβολα πάνω από τις συλλαβές και στην κορυφή της σελίδας, η μελωδία “μεταφρασμένη” στη σημερινή δυτική σημειογραφία.Το όνομά του.....Σεικίλου έγινε γνωστό χάρη σε μια επιτάφια επιγραφή πού βρέθηκε κοντά στις αρχαίες Τράλλεις της Μ. Ασίας. Tο επιτάφιο του Σεικίλου, χρονολογούμενο από τον 2ο αι. π.Χ. ως τον 1ο μ.Χ.· ανακαλύφθηκε από το W. Μ. Ramsay το 1883, χαραγμένο σε επιτύμβια πέτρα, "μια μικρή στρογγυλή μαρμάρινη στήλη, που ανήκε στον κ. Purser και μεταφέρθηκε από το Αιδίνιο", καθώς έγραφε (Bulletin de Correspondance Hellenique VIII, 1883, 277).
Το Αιδίνιο βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη Τράλλεις της Μ. Ασίας, γι' αυτό και το Επιτάφιο είναι γνωστό και ως Επιγραφή των Τράλλεων (Tralleis Inscription). Η μικρή επιτύμβια στήλη ήταν εκτεθειμένη ως το 1922 στη συλλογή του Young στον Μπουτζά, προάστιο της Σμύρνης, όπου ο Laumonier, μέλος της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, μπόρεσε να τη φωτογραφίσει. Για πρώτη φορά, τη δημοσίευσε στο Bulletin de Correspondance Hellenique XLVIII, 50. Η στήλη χάθηκε μετά την πυρπόληση της Σμύρνης, 13 Σεπτ. 1923 (πρβ. Th. Reinach, La mus. gr. σσ. 191-192· Emile Martin, Trois documents de mus.gr., Παρίσι 1953, σ. 49, και φωτογραφία της στήλης).
Η Επιγραφή αποτελείται από δύο μέρη, από τα οποία το δεύτερο είναι το Επιτάφιο με μουσική· ο Ramsay, ωστόσο, "δεν κατάλαβε, καθώς γράφει, τη σημασία αυτών των μικρών γραμμάτων που βρίσκονταν πάνω από τις γραμμές του δεύτερου μέρους". Ο δρ Carl Wessely ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε πως αυτά τα "γράμματα" ήταν στην πραγματικότητα μουσικές νότες· μετέγραψε τη μουσική στη νεότερη σημειογραφία και δημοσίευσε και τις δύο, την Επιγραφή και τη μεταγραφή του, με σχόλια στο Antike Reste griechischer Musik (1891, σσ. 17-26· η μουσική στις σελίδες 21-24). Συζήτησε το θέμα της Επιγραφής με τον Ch.-Em. Ruelle στη Revue des Etudes Grecques (V, 1892, 265-280). Το Επιτάφιο δημοσιεύτηκε πολλές φορές·μπορούν να αναφερθούν οι ακόλουθες: (1) D. Β. Monro The Modes of Ancient Greek Music 89-90 (η μεταγραφή Wessely) με μια σημαντική διόρθωση στο τέλος της τελευταίας λέξης (απαιτεί la-fa δίεση) που πρότεινε ο J. Α. R. Munro (ό.π. σ. 145)· (2) C. v. Jan, Mus. script. Gr. σσ. 452-453, και Συμπλήρωμα, αρ. 4, Sicili epitaphium σ. 38 (στο Συμπλήρωμα το τέλος είναι διορθωμένο [οι τρεις νότες, la-fa δίεσ.-mi, αντί la-fa δίεσ.], όπως στου Monro, παραπάνω)· (3) Th. Reinach La mus. gr. 191-192.
Το Επικούρειο τραγούδι του Σείκιλου
Το αρχαιότερο παγκοσμίως γνωστό τραγούδι, του οποίου σώζονται πλήρως και οι στίχοι και η μουσική, περιέχει ένα σαφές και διαχρονικό επικούρειο μήνυμα. Το έγραψε μετά το 200 πx σε επιτύμβια στήλη κάποιος Σείκιλος από τις Τράλλεις της Μικράς Ασίας, μιας μεγαλούπολης στην κοιλάδα του ποταμού Μαίανδρου.
Η στήλη είναι κυλινδρική, έχει ύψος περίπου 40 εκατοστά και περιέχει στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα μέλος (τραγούδι) δεκαεφτά λέξεων μαζί με τη μουσική του. Στην κορυφή της στήλης, το επίγραμμα αναφέρει τον άνθρωπο που το έγραψε, καθώς και το σκοπό για τον οποίο το έγραψε: ΕΙΚΩΝ Η ΛΙΘΟΣ ΕΙΜΙ. ΤΙΘΗΣΙ ΜΕ ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΝΘΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΗΜΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ (Εγώ η πέτρα είμαι μια εικόνα. Με έβαλε εδώ ο Σείκιλος σαν διαχρονικό σήμα αθάνατης μνήμης). Στη μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας, η οποία είναι του λεγόμενου φρυγικού τύπου: ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ, ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ. ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ (Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Για λίγο διαρκεί η Ζωή, ο χρόνος καθορίζει το τέλος). Στο κάτω μέρος της στήλης αναγράφεται η αφιέρωση ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠΗΙ (Ο Σείκιλος στην Ευτέρπη), αλλά δεν γίνεται κατανοητό εάν πρόκειται για τη σύζυγο, την ερωμένη, τη φίλη, την αδελφή ή την κόρη του, ή και απλώς τη Μούσα της μουσικής. Η ΜΟΥΣΑ ΕΥΤΕΡΠΗ
Την τελευταία υπόθεση προσωπικά τη θεωρώ πιθανότερη επειδή δεν αναφέρεται κάποια συγγένεια, όπως συνήθιζαν οι πρόγονοί μας στις επιτύμβιες στήλες.
Είναι ολοφάνερο πως το διαχρονικό μήνυμα της στήλης, που αναφέρει το επίγραμμα, παραδίδεται από το τραγούδι. Το μήνυμα αυτό αντιστοιχεί στο επικούρειο απόφθεγμα «όσο ζούμε πρέπει να χαιρόμαστε όπως οι θεοί» γιατί ο θάνατος είναι το τέλος και δεν υπάρχει συνέχεια. Εμφανώς επικούρεια είναι όλα τα αναφερόμενα συστατικά του μέλους: η ηδονή της ζωής, η αταραξία, καθώς και το τελικό όριο της ζωής, ο θάνατος. Αυτό το διαχρονικό μήνυμα αθάνατης μνήμης πιθανότατα ήθελε να μεταδώσει ο Σείκιλος στους συνανθρώπους του, όπως αργότερα ο άλλος μεγάλος επικούρειος Μικρασιάτης, ο Διογένης Οινοανδεύς, που κατέγραψε τη διδασκαλία του Επίκουρου σε τοίχο της πόλης του για να δείξει το δρόμο της ευτυχίας στις επόμενες γενιές, όπως έγραψε ο ίδιος. Διότι οι αληθινά ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι μεμψίμοιροι, φθονεροί και μισάνθρωποι, αλλά θέλουν αυτή τη γλυκύτητα που τους πλημμυρίζει να τη μοιραστούν με τον πονεμένο, τον καταπιεσμένο και το φοβισμένο συνάνθρωπό τους. Ο Επίκουρος, ο πρώτος μεγάλος διαφωτιστής της ανθρωπότητας και ένας από τους ελάχιστους πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους του καιρού του, έδειξε τον δρόμο της φιλίας, της συμπόνοιας, της επιδίωξης της κοινής ευτυχίας. Και εκείνοι που ακολούθησαν το Δάσκαλο συνέχισαν στον ίδιο δρόμο. Για το λόγο αυτό δεν υπάρχουν στην ιστορία παραδείγματα επικουρείων που κυνήγησαν άλλους ανθρώπους ή συνεργάστηκαν με τυραννικά καθεστώτα για προσωπικά οφέλη.
Όμως, είναι ενδιαφέρον πως, από όσο γνωρίζω, κανείς αρχαιολόγος ή μουσικολόγος ως τώρα δεν έχει συνδέσει την επιτύμβια στήλη του Σείκιλου με την Επικούρεια φιλοσοφία! Η πιο διαδεδομένη άποψη, που προτάθηκε προ εικοσαετίας από τον Αμερικανό καθηγητή Γιον Σόλομον και κυκλοφορεί στους πανεπιστημιακούς κύκλους, είναι ότι ο Σείκιλος έγραψε στην επιτύμβια στήλη κάποιου προσφιλούς του προσώπου, ίσως της συζύγου του, ένα τραγούδι του κρασιού! Για ποιό λόγο το έκανε αυτό ο Σείκιλος δεν το εξηγεί ούτε ο καθηγητής Σόλομον ούτε κανείς άλλος, ίσως γιατί τα νεκροταφεία όλου του κόσμου είναι γεμάτα από...τραγούδια του κρασιού, με διαχρονικά μηνύματα όπως το «ακόμη ένα ποτηράαακι» ή το «παίξτε μου διπλοπενιά και ο μήνας έχει εννιά»... Και δεν πέρασε από το μυαλό κανενός αρχαιομαθούς καθηγητή ότι η μόνη κοσμοθεωρία στην ελληνιστική εποχή που πρέσβευε συγχρόνως και την χαρά της ζωής και το οριστικό τέλος του θανάτου (χωρίς το μύθο της επιβίωσης της ψυχής) ήταν η διδασκαλία του Επίκουρου. Ή μήπως κάποιοι το αντιλήφθηκαν αυτό και το αποσιώπησαν;
Το τραγούδι του Σείκιλου στο Youtube
Η επιτύμβια στήλη ανακαλύφθηκε το 1883 στην τουρκική πόλη Αϊδίνιο, όπως είναι το σύγχρονο όνομα των αρχαίων Τραλλέων. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 η στήλη χάθηκε και πολλά χρόνια αργότερα ξαναβρέθηκε σε έναν κήπο τουρκικού σπιτιού. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού είχε κόψει τη βάση της στήλης για να την χρησιμοποιήσει σαν βάζο για λουλούδια... Σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας στην Κοπεγχάγη, αλλά πιστά αντίγραφά του υπάρχουν σε διάφορα μουσεία. Όταν επισκέφθηκα την Ολλανδία τον περασμένο Μάιο, είδα στο Μουσείο Άλλαρντ Πίερσον του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ ένα από αυτά τα αντίγραφα μαθαίνοντας για πρώτη φορά την ύπαρξη αυτού του μοναδικού μνημείου υψηλού πολιτισμού. Αυτού του σπάνιου συνδυασμού της ομορφιάς της τέχνης με το ρεαλιστικό μήνυμα της χαράς της ζωής και της άφοβης και γενναίας αντιμετώπισης του θανάτου. Γιατί η αληθινή τέχνη, όπως μας απέδειξαν οι αρχαίοι φίλοι μας Σείκιλος και Λουκρήτιος, είναι διαχρονική και μιλάει για τη φύση των πραγμάτων, κατευθείαν στο μυαλό και την καρδιά του ανθρώπου ειλικρινά και ευχάριστα.
Βιβλιογραφία
Norton Anthology of Western Music: Ancient to Baroque. Norton & Company, 2006.
Epitaph of Seikilos. C.V. Palisca, Burkholder, 2006.
Άρθρο του Χρήστου Γιαπιτζάκη, Ιατρού – γενετιστή από τον Β' τόμο του περιοδικού Ο Κήπος του Επίκουρου
Ώ φίλε Παν τε και οι άλλοι όσοι τήδε θεοί, δοίητέ μοι καλόν γενέσθαι τανδόθεν, έξοθεν δε όσα έχω, τοις εντός είναι μοι φίλια. πλούσιον δε νομίζοιμι τον σοφόν, του δε χρυσού πλήθος είη μοι όσον μήτε φέρειν μήτε άγειν δύναιτο άλλος η ο σώφρων.
odysseyadventures ΠΩΣ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΣΤΕΡΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Ο καθηγητής αρχαιολογίας του Εθνικού Πανεπιστημίου Α. Σ. Αρβανιτόπουλος (1930) σε άρθρο του στην «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια» γράφει: «Αλτις. Ειδική λέξη των Ήλείων, πιθανώς από την ίδια ρίζα μ’ αυτήν του άλσους, με την οποία δηλώνονταν ο ιερός χώρος που περιελάμβανε τα κυριότερα ιερά, δηλαδή τον ναό και τον μεγάλο βωμό του Ολυμπίου Διός, το Ηραίο, το Πελόπιο, το μητρώο, τα λαμπρότερα αφιερώματα των πόλεων και τους ανδριάντες των ολυμπιονικών, την στοά της Ηχούς, τους θησαυρούς των πόλεων, το Πρυτανείο και κατόπιν – κατά κάποια παράβαση της παλιάς αρχαϊκής αυστηρότητας – το Φιλίππειο και την εξέδρα Ηρώδου του Αττικού… Έτσι η Άλτις τειχίστηκε και κοσμήθηκε με μεγαλοπρεπείς ναούς, ιερά και τους ανδριάντες των νικητών. Την μεγαλοπρέπεια του ιερού εκείνου χώρου μπορεί κανείς να σχηματίσει με την φαντασία του εάν αναλογιστεί ότι στους χρόνους της παρακμής (170 μ.Χ.), μετά τις τόσες συλήσεις και διαρπαγές, ο περιηγητής Παυσανίας αντίκρυσεμέσα στην ιερή αυτή Άλτη, εκτός από τους περίλαμπρους ναούς και τα εντός τους σπουδαιότατα καλλιτεχνήματα, ολόκληρο δάσος χάλκινων ανδριάντων και αγαλμάτων θεών, ηρώων και ανδρών, έργων των περισσότερων και άριστων ανδριαντοποιών. Για να λάβει κανείς ιδέα του πλούτου, αναγράφουμε ότι στο Ηραίο μόνο είδε ο Παυσανίας (Ε΄ 17, 1-20,6) αγάλματα της Ήρας και του Διός, των Ωρών, της Θέμιδος, των Εσπερίδων, της Αθηνάς, της Δήμητρας και κόρης, του Απόλλωνα και της Αρτεμης, της Λητούς, της Τύχης, του Διονύσου, της Νίκης – όλα χρυσελεφάντινα, έργα του Σμίλιδος, του Δορυκλείδου, του Θεοκλέους, του Μέντοδος και άλλων άγνωστων στον περιηγητή καλλιτεχνών. Επίσης στο Ηραίο είδε ο Παυσανίας τον Ερμή του Πραξιτέλους, την Αφροδίτη του Κλέωνος, τον Έρωτα του Βοήθου, την Ευρυδίκη και Ολυμπιάδα, τον μεν πρώτο μαρμάρινο, τις δύο τελευταίες χρυσελεφάντινες, τα δε λοιπά από χαλκό. Επίσης είδε στο Ηραίο την λάρνακα του Κυψέλου, κάποια κλίνη, τον δίσκο του Ιφίτου και την χρυσελεφάντινη τράπεζα του Κολώτου. Σημειωτέον ότι ο Παυσανίας δεν αναγράφει όλα τα αναθήματα και τους ανδριάντες τα οποία είδε στην Αλτη, αλλάμόνο τα «αξιολογώτατα αυτών» (Ε΄ 21,1). Δίπλα στο Μητρώο είδε πάνω από 20 Ζάνες, δηλαδή χάλκινα αγάλματα του Διός, που έγιναν λόγω ποινών που επιβλήθηκαν για παραβιάσεις. Δύο απ’ αυτά ήταν έργα του Κλέωνος, πολλά δε άλλα όμοια αφιερώθηκαν από ιδιώτες και πόλεις προς τιμή του Διός. Παρακάτω αναγράφει πάμπολλα αναθήματα, όλα σχεδόν χάλκινα, μερικά κολοσσιαίου μεγέθους. Για λίγα απ’ αυτά αναφέρει τους καλλιτέχνες που τα έκαναν: Λύκιο, Αριστόνουν, Ψύλακον, Όναιθον, Αρίστωνα, Τελέσταν, Μούσον, Ασκαρον, Αριστοκλήν… Ανδριάντες ολυμπιονικών είδε και αναφέρει ο Παυσανίας μέγα πλήθος. Ήταν δε όλοι σχεδόν χάλκινοι. Μετά απ’ αυτούς βρίσκονταν άρματα με άλογα και ηνιόχους και άλλα πρόσωπα. Για μερικά απ’ αυτά αναφέρει τους καλλιτέχνες που τα δημιούργησαν και καταγράφει περίπου εκατό απ’ αυτούς. Όλων αυτών τα έργα αντιπροσωπεύουν μόλις το ένα τρίτο των ανδριάντων ολυμπιονικών, τους οποίους είδε και αναφέρει ο Παυσανίας. Για τ’ άλλα δύο τρίτα αναγράφει μεν τους ανδριάντες, όχι όμως και τους δημιουργούς καλλιτέχνες τους, ή διότι δεν έφεραν επιγραφή ή διότι δεν φαίνονταν αυτή ή για κάποιον άλλο λόγο. Απ’ όλα αυτά τα έργα δεν σώθηκε ούτε ένα, μόνο δε λίγα βάθρα και τμήματά τους βρέθηκαν, τα οποία επικυρώνουν δια των φερομένων υπογραφών την πλήρη αξιοπιστία του πολύτιμου περιηγητή». «Ταύτα περίπου εν μικρώ ποσοστώ έφερεν η ιερά Αλτις ολίγον προ του τέρματος του δευτέρου μετά Χριστόν αιώνος. Και ήδη επέρχεται το ερώτημα: τι απέγινε το τεράστιο αυτό καλλιτεχνικό Μουσείον;Πάντες οι ανδριάντες ούτοι αφηρέθησαν υπό των Ρωμαίων, εθραύσθησαν υπό των Χριστιανών, εχωνεύθησαν (έγιναν ασβέστης) υπ’ αυτών … εις τοιούτων βαθμόν ώστε να μη σωθεί μηδέ έν, πλην ασημάντων αριθμητικώς τεμαχίων».
Τους Ρωμαίους μπορούμε να τους κατηγορήσουμε μόνο ως κλέφτες. Δεν κατέστρεψαν αλλά έκλεψαν. Η συμπεριφορά όμως των χριστιανών καταστροφέων του ανεκτίμητου αυτού καλλιτεχνικού πλούτου είναι αδύνατο να περιγραφεί, ακόμα κι από την ελληνική γλώσσα. Όχι μόνον δεν ζήτησαν και ούτε πρόκειται να ζητήσουν συγνώμη από την παγκόσμια κοινότητα για το έγκλημά τους αυτό, αλλά απεναντίας υπερηφανεύονται για το αποτρόπαιο αυτό κατόρθωμά τους! Όπως εκείνος ο Βασίλειος ο οποίος τόνισε ότι καλώς ο αυτοκράτορας έδωσε εντολή να ισοπεδωθεί η Ολυμπία («ες έδαφος φέρειν»), διότι μέσα στα αγάλματα εκείνα κατοικούσαν, λέει, δαίμονες και διάβολοι. Κι όμως, η θρησκεία αυτή με τα τεράστια εγκλήματά της κατά της ανθρωπότητας είναι η επίσημη θρησκεία του ελληνικού κράτους! Κι όσο θα παραμένει αυτό το καθεστώς, ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να δει χαΐρι και προκοπή. Και θα εξακολουθούν να διδάσκουν στα ελληνόπουλα ότι όλος ο αρχαίος καλλιτεχνικός πλούτος καταστράφηκε από σεισμούς και πυρκαγιές. (Απόσπασμα). ΠερισσότεραΕΔΩ
Προδοσία(1)- "Τα εν οίκω μη εν δήμω"
Δεν πρόλαβαν να πάρουν την εξουσία οι «μονιμάδες» της κυβέρνησης Παπανδρέου και άρχισαν να ξεφωνίζουν στην Οικουμένη ότι είμαστε "φαλιμέντο", ότι "είμαστε Τιτανικός", ότι "δεν υπάρχει σάλιο". Πήραν χαμπάρι τα τζιμάνια ότι εδώ με αυτούς τους «λεβέντες» υπάρχει ψωμί και όρμησαν να σκίσουν Ελλάδα, Ευρώπη και Ανατολή. Ανεξάρτητα αν το κράξιμο της χώρας ήταν προσυνεννοημένο από τα παρε-δώσε του Γ. Παπανδρέου (και όχι Γιωργάκη πλέον) στην Αμερική, η πράξη αυτή των παραπάνω πολιτικών, εκτός από ανόητη που ήταν, αδυνάτισε την ισχύ της Ελλάδας στους αντιπάλους και εάν έγινε εσκεμμένα, γεννά ζητήματα "μπαμπεσιάς" για την χώρα. Έναν πτωχευμένο, κανείς δεν τον δανείζει, κανείς δεν τον βοηθά, αλλά απεναντίας σκληρά τον εκμεταλλεύεται. Όπερ και εγένετο! Η πράξη τους αυτή, στοχοποίησε τους Έλληνες, κατέταξε τη χώρα στην κατηγορία "σκουπίδια" (από την 27η θέση στον ΟΟΣΑ το 2005) και διαλύει ακόμη και σήμερα ό,τι με ιδρώτα χτίστηκε από τον μεσοπόλεμο και μετά. Τελικώς μας κάψανε .για το καλό μας!
Προδοσία (2)- "Πείτε και κάνα ΟΧΙ"
Όταν οι ΔΝΤδες διαπίστωσαν ότι η κυβέρνηση του Παπανδρέου δεν έδειξε ίχνος διάθεσης να διαπραγματευτεί τους όρους του μνημονίου και απλά το υπέγραψε δεν το πίστευαν στα μάτια τους. Π.Τσίμας (ΜΕGA). «Όταν χρωστάς, δεν διαπραγματεύεσαι» δήλωνε το οικονομικό επιτελείο της τότε κυβέρνησης μαζί με τον αντιπρόεδρό της. Με αυτόν το τρόπο εκπροσώπησαν τη χώρα μας στο εξωτερικό και "διαπραγματεύτηκαν" το σκληρό μνημόνιο, αυτοί οι σκληροί άντρες της πολιτικής νομενκλατούρας. Εάν δεν διαπραγματεύεσαι όταν χρωστάς, πότε το κάνεις; Όταν σου χρωστάνε;
Προδοσία (3)-Στατιστική του ελέους (ΕΛΣΤΑΤ)
Αυτή τη φορά η μόχλευση έγινε προς τα πάνω, για να φέρουμε το ΔΝΤ στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Βάλαμε για πρόεδρο έναν πρώην (επί 20 χρόνια) υπάλληλο του ΔΝΤ, απομονώσαμε του αντιρρησίες πανεπιστημιακούς από το ΔΣ της Αρχής και παίζαμε με τα ποσοστά του χρέους. Από το 6,5% το χρέος μας επί του ΑΕΠ το 2009, έφτασε σε ένα μήνα στο 15,3 %. Βάλανε μέσα και τα χρέη μας στο μανάβη της γειτονιάς. Η Κομισιόν σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή Ν. Χουντή αρνείται την εμπλοκή της στο φούσκωμα του χρέους του 2009. Η δικαιοσύνη έχει επιληφθεί της υπόθεσης και σύμφωνα με τους Financial Times σε περίπτωση καταδίκης η ποινή φτάνει μέχρι ισόβια κάθειρξη. Ήρθαμε όμως πρώτοι, περάσαμε τους Ιρλανδούς και φέραμε εμείς το ΔΝΤ στην ζώνη του ευρώ, για να δεθούμε στη συνέχεια με το μνημόνιο Νο1, ανοίγοντας σαμπάνιες για την επιτυχία μας. Άλλωστε, είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη και στον κόσμο, που μοχλεύσαμε τα στατιστικά στοιχεία σε βάρος μας! Ιδανικοί αυτόχειρες. Τους σκίσαμε όλους!
Προδοσία (4)-Αγωγός Μπουργκάς και ο Πούτιν
Πρώτη κίνηση της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν να επανεξετάσει τους όρους του έργου "αγωγός μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη" και κατά συνέπεια τις καλές σχέσεις που είχε δημιουργήσει η Ελλάδα του "κακού" Καραμανλή με τους "κακούς" Ρώσους. Ένα έργο που με τον αγωγό φυσικού αερίου SΟUTH STREΑM καθιστούσαν την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο και αδυνάτιζαν τον ρόλο της Τουρκίας σαν χωροφύλακα της περιοχής, που κατέχει με τον έλεγχο των στενών των Δαρδανελίων. Και τα δύο έργα μπήκαν στο ψυγείο, βοήθησαν φυσικά και οι Βούλγαροι αντίστοιχοι "πατριώτες", φρενάροντας τις προσδοκίες του Πούτιν για δυναμική κάθοδο στην Ευρώπη και στη Μεσόγειο. Ό Παπανδρέου πήγε στη Μόσχα να συζητήσει για την "πράσινη ανάπτυξη" και να μαλακώσει το θυμό των Ρώσων, όπου όμως έφαγε πόρτα και ξαναγύρισε περήφανος στην μαμά του. Αν αυτό λέγεται εθνική εξωτερική πολιτική τότε είμαστε άξιοι της... πολιτικής μας!
Σύμφωνα με την καταγγελία του προέδρου των Ελληνικών κοινοτήτων της Ρωσίας και βουλευτή της Κάτω Δούμας Ιβάν Σαβίδη, ο Παπανδρέου στις αρχές του 2010, είχε απορρίψει την προσφορά της Ρωσίας για δάνειο 25 δις ευρώ με χαμηλό επιτόκιο, ώστε να αποφύγουμε το ΔΝΤ και τα σπρεντς της αγοράς που ετοιμάζονταν για άνοδο. Παραλίγο να μας χαλούσε τα σχέδια ο κος Πούτιν!!!
Προδοσία (5) Πάρτε δάνεια τότε, φέρτε σπίτια τώρα!
Επί δέκα χρόνια καλούσαν τον κόσμο να πάρει δάνεια με χαμηλό επιτόκιο για κατοικία, για εορτοδάνεια, για διακοπές, για άτοκα αυτοκίνητα κ.λπ. Οι άνθρωποι υπολόγισαν τα έσοδα και τις ανάγκες τους με ορίζοντα 20ετίας, όπως δηλαδή πρέπει να λειτουργεί η οργάνωση της κοινωνίας σε μια σύγχρονη χώρα. Τώρα ξαφνικά οι ίδιοι οι θιασώτες της πολιτικής της "ντόλτσε βίτα", απολύουν μονίμους υπαλλήλους, μειώνουν μισθούς στο μισό, ενώ αντίστοιχα μετατρέπουν τα δάνεια της ευτυχίας σε δάνεια της κρεμάλας. Δηλαδή παίρνουν στην κυριολεξία πίσω τη ζωή των ανθρώπων (περιουσίες, σπίτια, δουλειά) επειδή οι κυβερνήσεις καταχρέωσαν τη χώρα (όχι οι πολίτες) από τον χωρίς όρια δανεισμό τους. Η "εσωτερική υποτίμηση" που μας επιβλήθηκε, εφόσον θέλουμε να αποφύγουμε φαινόμενα διάλυσης της κοινωνίας, απαιτεί μαζί με το κούρεμα μισθών και συντάξεων, το κούρεμα χρεών και δανείων αλλά και διατίμηση των τιμών στην αγορά. Εφαρμόστηκε μόνο το πρώτο. Επιλέχτηκε δυστυχώς η διάλυση! Ο λογαριασμός στους πολίτες από τους ...κυβερνήτες!
Προδοσία (6) Κούρεμα ασφαλιστικών ταμείων
Για δεκαετίες έλεγαν ότι αγωνίζονταν οι κυβερνήσεις να σώσουν το ασφαλιστικό (Σιούφας, Γιανίτσης κ.λπ.). Ξαφνικά διαπιστώνουμε ότι τα χρήματα-αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων (από τις εισφορές των εργαζομένων), τα έχει επενδύσει σε ομόλογα και άλλα επικίνδυνα παράγωγα η Τράπεζα της Ελλάδος (ιδιωτική πλέον με μόνο το 18,2% να ανήκει στο Δημόσιο), χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Ταμείων, που τώρα κουρεύονται κατά 50% με απόφαση της τρόικας και αποδοχή των κυβερνώντων. Αποφασίστηκε δηλαδή η οριστική διάλυσή τους, αφού τα ήδη προβληματικά ταμεία χάνουν και τα μισά των αποθεματικών τους. Τα Ελληνικά ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή τράπεζα δεν κουρεύονται. Εκεί τα εξοφλούμε στο ακέραιο. Ντροπή και προδοσία. Μας θέλουν μάλλον για την Ιντεραμέρικαν και την "Ασπίς Πρόνοια". Αντίο στο κοινωνικό κράτος, αν τους αφήσουμε "κεχαγιάδες".
Προδοσία (7) Αυξήσεις τιμών στους ΟΚΩ
Ένα σύγχρονο κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τους πολίτες από υπερβολές, αδικίες και αυθαιρεσίες, βάζοντας νόμους και κανόνες που καθορίζουν τον πολιτισμό μας και διαφυλάσσουν την κοινωνική συνοχή. Οι Οργανισμοί Κοινής Ωφελείας υπάρχουν για να παρέχουν σε όλους τους πολίτες βασικά αγαθά επιβίωσης όπως είναι το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, η επικοινωνία κ.λπ. Σε αντιστάθμισμα οι πολίτες πληρώνουν ένα αντίτιμο, ένα τέλος λειτουργίας για την εξυπηρέτησή τους. Σε καμία περίπτωση οι ΟΚΩ δεν μπορεί να αποτελούν μπίζνα. Κι όμως εξελίσσονται σε χοντρή μπίζνα. Σε κάθε περίπτωση μετά από τις τραγικές μειώσεις μισθών και την τεράστια ανεργία του 1/4 του πληθυσμού, θα έπρεπε ένα δίκαιο κράτος να μειώσει στο ελάχιστο και πάνω από το 50% τους λογαριασμούς των παραπάνω οργανισμών. Απεναντίας αυξάνει τους λογαριασμούς (20% ζητάει η ΔΕΗ το 2012) και περνάει μέσα από αυτούς κρατική φορολογία, με εκβιαστικά διλήμματα διακοπής ρεύματος κ.λπ. Μια κυβέρνηση τουρκοκρατίας ή εισβολέων κατακτητών, τι χειρότερα μπορούσε να μας κάνει εκτός από το να μας στήσει στον τοίχο;
Προδοσία (8) Κατοχικό δάνειο της Γερμανίας
Όσα χρωστάμε σαν χώρα στους δανειστές του απεχθούς χρέους (μίζες, διαπλοκή, αεροπλάνα, υποβρύχια κ.λπ.), μας χρωστάει η Γερμανία από το υποχρεωτικό Κατοχικό δάνειο που μας είχε πάρει το 1940. Μπορούμε λοιπόν να πατσίσουμε και να αρχίσουμε από μηδενική βάση να χτίσουμε τη νέα Ελλάδα! Γιατί δεν τα ζητάμε ή δεν εξισώνουμε τα χρέη να τελειώνουμε; Τι πιο δίκαιο από το "μας χρωστάνε -τους χρωστάμε". Εκτός και κάποιοι πολιτικοί έχουν πάρει κατά καιρούς "αντίδωρα" για εαυτούς και τις οικογένειές τους και έκλεισαν την υπόθεση «Γερμανία χρωστάει Ελλάντα» στα κρυφά και στα σκοτεινά. Είναι κακές τέτοιες σκέψεις, αλλά πώς να τις αποφύγεις!!!
Προδοσία (9) Το θύμα ο "Καλλικράτης"
O Καλλικράτης σχεδίασε τον Παρθενώνα και ο Ραγκούσης τον Καλλικράτη! Σαν να μην έφτανε το μαύρο χάλι μας από τους χειρισμούς της εξουσίας Παπανδρέου, σε στιγμές χοντρής ύφεσης και οικονομικής ανέχειας, έρχεται ένας πρώην δήμαρχος της περιφέρειας να κάνει την επανάστασή του στην κεντρική διοίκηση με ένα νόμο μαμούθ, υψηλού ρίσκου, χωρίς χρήματα και με ένα δημόσιο που ταλανίζεται για δεκαετίες ανάμεσα στο κομματικό κράτος, το ρουσφέτι και τη διαπλοκή. Διέλυσε σε χρόνο μηδέν Νομαρχίες, Δημόσια Διοίκηση, Δήμους, όπου όλοι πλέον μοιάζουν ανάπηροι, πτωχευμένοι και δείχνουν αδυναμία να λειτουργήσουν και να αναστηθούν. Διατήρησε όμως το ρουσφέτι και το πελατειακό κράτος, αφού δεν μπόρεσε να διαχωρίσει ούτε αυτή η "μεταρρύθμιση", την εκτελεστική διοίκηση από την αιρετή εκπροσώπηση και την πολιτική. Οι αιρετοί άρχοντες σαν γροθιά δεμένοι με τα συμπλέγματα της απρόσμενης εξουσίας και της άγνοιάς τους, ευνουχίζοντας την υπαλληλία για την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών, θυσιάζουν τα συμφέροντα της πόλης για την εύνοια της στιγμής. Απαιτείται άμεση επιστροφή στο παρελθόν, μετάβαση της διοίκησης σε δημοκρατική λειτουργία με ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές και όχι υπερφίαλες καινοτομίες όπως μας έχουν συνηθίσει! Δυστυχώς μαζί με την οικονομία εξολοθρεύουν και την (δικαίως και αδίκως) κατασυκοφαντημένη δημόσια διοίκηση που ούτως ή άλλως αυτοί διοικούν!
Προδοσία (10) Άρνηση καθορισμού της ΑΟΖ
Διεθνές δίκαιο και κουραφέξαλα. Όταν αποφασίσουν οι Αμερικάνοι και οι άλλοι σύμμαχοί μας, θα παραδώσουμε τον ορυκτό μας πλούτο να τον εξάγουν, να τον απαγάγουν και γιατί όχι να μας τον ξαναπουλήσουν. Τότε θα έχουμε την πολυπόθητη Ανεξάρτητη Οικονομική Ζώνη στο Αιγαίο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο! Αυτή τη στιγμή η γεωπολιτική μας θέση δεν μας επιτρέπει να ξεφύγουμε για κάτι καλό με τέτοιους κυβερνήτες. Έπρεπε να μικρύνουμε. Πρέπει να είμαστε φτωχοί και χρεωμένοι για να εκλιπαρούμε βοήθεια. Αυτό το έχουμε καταφέρει. Ήταν βλέπετε το οικόπεδο «Ελλάδα» πανάθεμά το, γωνιακό και πολύ εύφορο. Ποιος ανατρέπει ισορροπίες για να κάνει πλούσιους τους Έλληνες; Και πουλημένος να μην ήταν όποιος την κυβερνά, σε συνθήκες "μπανανίας" εύκολα προσαρμόζεται και δεν αλλάζει τίποτε, στο όνομα της αλλαγής! Δεν την αρνούνται την ΑΟΖ οι πολιτικοί μας. Δεν τους αφήνουν και μας το κρύβουν. Κι αυτό είναι το χειρότερο! Το αδίκημα είναι διαρκές και όχι στιγμιαίο!
Προδοσία (11) Κλείσιμο Ερευνητικών κέντρων
Η μόνη ελπίδα για ανάπτυξη μιας χώρας, ειδικά σε συνθήκες παγκόσμιου ανταγωνισμού, είναι η προώθηση της έρευνας και της καινοτομίας. Ειδάλλως, θα πρέπει να υποβαθμίσεις το επίπεδο ζωής σε συνθήκες Κίνας, Μαλαισίας, Ζιμπάμπουε, ώστε να έχεις ανταγωνιστικά προϊόντα. Η Ελλάδα για λόγους οικονομίας, κλείνει και συρρικνώνει όλα τα Ερευνητικά Κέντρα της Χώρας, ελαχιστοποιεί την έρευνα στα Πανεπιστήμια, διώχνει και στέλνει τα φωτισμένα μυαλά της χώρας στους ανταγωνιστές της. Αλήθεια από πού περιμένει ανάκαμψη; Από τους μισθούς Κίνας ή Βουλγαρίας (200 ευρώ/μήνα) που οσονούπω έρχονται; Υποθέτουμε ότι η εισήγηση θα γίνει από τον πρώην εκπρόσωπο των εργαζομένων τον Κο Κουτρουμάνη, που έγινε υπουργός Εργασίας και την «ψώνισε»!
Προδοσία (12) Το πετρέλαιο που καίει
Η κυβέρνηση προκειμένου να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή στα καύσιμα από τους νονούς του πετρελαίου, αποφάσισε να τιμωρήσει τους πολίτες, ανεβάζοντας και εξομοιώνοντας την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης με την τιμή του πετρελαίου κίνησης. Μια κυβέρνηση που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του λαού και της χώρας, θάπρεπε προφανώς να πράξει ακριβώς το αντίθετο. Να μειώσει και εξομοιώσει δηλαδή τις τιμές του πετρελαίου κίνησης με το πετρέλαιο θέρμανσης πετυχαίνοντας "χατ τρικ" στην κοινωνία και την οικονομία, όπως: χτύπημα της φοροδιαφυγής, φτηνή θέρμανση και φτηνές μεταφορές. Σήμερα με την επιλογή της, παγώνει τον κόσμο σωματικά και ψυχικά (ήδη η κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης έχει πέσει στο μισό), πολεμά την ανταγωνιστικότητα της χώρας μας που έχει εξ αιτίας της τιμής του πετρελαίου τα μεγαλύτερα κόστη μεταφορικών στην Ευρώπη (άρα και των προϊόντων) και χάνει αυτό που κερδίζει με την φοροδιαφυγή από την μείωση της κατανάλωσης και το πάγωμα των Ελλήνων.
Με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις και τις ανακολουθίες τους, οι πρώην πολιτικοί και νυν υπάλληλοι Βρυξελλών έχουν μετατρέψει σε Βαβέλ τη χώρα μας. Μάλλον μας θέλουν φτωχούς και ξυλιασμένους! Εξώλης και προώλης που λέγαν και οι αρχαίοι μας! Προδοσία στον κύβο!!!
Προδοσία (13) Ψηφιακή απόκλιση
Εκεί που όλη η Ελλάδα ζει με την αγωνία της επόμενης μέρας, αν δηλαδή θα υπάρχει δουλειά για το κάθε σπιτικό, αν θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, αν θα ακουστεί μια καλή είδηση για τον διασυρμένο (από ντόπιους και ξένους) λαό μας, οι πολιτικοί μας πανηγυρίζουν τη νέα τεχνολογική κατάκτηση. Από τα Ακαρνανικά όρη η μισή Ήπειρος θα βλέπει τηλεόραση ψηφιακά με καθαρότερες λήψεις και σε λίγο καιρό όλη η Ελλάδα. Φοβερό! Μόνο 30 ευρώ κοστίζει ο αποκωδικοποιητής για κάθε συσκευή TV (χωρίς την εργασία) και παρέχει καθαρότερα ταξίδια στην εικονική πραγματικότητα. Την «αληθινή» πραγματικότητα όμως προσπαθούν να την θολώσουν και να την κρύψουν! Στόχος να ζούμε τη ζωή μας, μέσα από τη ζωή των άλλων σε μια καλή ΤV! Εκβιαστικά μάλιστα. Κατάργησαν την αναλογική εικόνα και εφόσον δεν αγοράζεις αποκωδικοποιητή, δεν πιάνεις κανάλια. Δεν είναι αναγκαιότητα η ψηφιακή τηλεόραση, ούτε μας έλειπε, απλώς μας τη φορέσανε. Είναι όμως καλή μπίζνα! Υπολογίζεται γύρω στα 200 εκατομμύρια ευρώ τα έσοδα μόνο από τις συσκευές. Οι εγκαταστάσεις πόσο κόστισαν και ποιός τις πληρώνει; Μήπως του χρόνου θα πληρώνουμε και "τέλος ψηφιακής τηλεόρασης" μιας και πεθαίνουν οι διαφημίσεις; Είναι λένε υποχρεωτικό με εντολή της ΕΕ! Σπουδαία εντολή και φροντίδα! Ζητείται "συντονιστής" για τις αντιστάσεις του κόσμου στα ακόμη πιο δύσκολα που θα 'ρθουν. Ζητείται ελπίς!
1821 Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΧΑΘΗΚΕ!!!!
Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου. «Δράξασθε παιδείας». Αδαμάντιος Κοραής Με το «δράξασθε παιδείας» ο Αδαμάντιος Κοραής καθόριζε τον τρόπο προετοιμασίας των Ελλήνων για την πολυπόθητη Επανάσταση. Με την έναρξη του αγώνα για την απελευθέρωση, αυτός ο κορυφαίος διαφωτιστής και παιδαγωγός του Γένους, διαπνεόμενος από την αίγλη του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, που διεκόπη το -146 με την υποδούλωση της Ελλάδας στους Ρωμαίους και στη συνέχεια στο χριστιανισμό, και προσπαθώντας να συνδέσει το κομμένο πολιτισμικό νήμα, και να δώσει συνέχεια του τότε με το 1821, συνέστησε, στους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες του Έθνους όπως η ανασύσταση του Ελληνικού κράτους να γίνει με βάση τη Δημοκρατία, όπως τη θεσμοθέτησαν οι προγονοί μας, και απαλλαγμένο από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του με τους Τουρκίζοντας Χριστιανούς. Όμως δεν εισακούστηκε, όπως θα έπρεπε. Μόνο οι λίγοι διανοούμενοι, που διέθετε το Ελληνικό έθνος, μπόρεσαν να κατανοήσουν, τι σημασία είχε για τους Έλληνες η αναγέννηση του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και σκέψης, που πάνω σ' αυτές τις αξίες έπρεπε να δομηθεί το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. Αλλά αυτοί δεν ήταν αρκετοί να καταφέρουν να αλλάξουν την νοοτροπία αιώνων πολιτισμικής παρακμής, ένδειας ιδεών, επιστημονικής άγνοιας, αμάθειας, θρησκευτικών αντιλήψεων και δεισιδαιμονιών που είχε επιβάλει το θρησκευτικό κατεστημένο. Η τότε Βαυαρική Κυβέρνηση, ήταν διατεθειμένη να εργασθεί προς την κατεύθυνση αυτή, όμως οι του πανίσχυρου ιερατείου διαβλέποντας τυχών παραγκωνισμό τους, άρχισαν να προετοιμάζουν την αντεπίθεση τους. Για να γίνει αντιληπτό το πόσο πανίσχυρο ήταν το ιερατείο, αρκεί να σας αναφέρω ότι στην απελευθερωθείσα Ελλάδα ( Πελοπόννησος, Στερεά, και μερικά νησιά του Αιγαίου)λειτουργούσαν 524 (;;;!!!) Μοναστήρια ( Να 'ταν Σχολεία ...). Η Βαυαρική Κυβέρνηση με εισήγηση του κληρικού Θεόκλητου Φαρμακίδη διατήρησε τα 146 και τα υπόλοιπα τα έκλεισε. Αυτό εξόργισε το ιερατείο που εκμεταλλευόμενο την δυσαρέσκεια των Αγωνιστών και του λαού, κατά της Αντιβασιλείας, βρήκε αφορμή να εκδηλώσει την αντεπίθεση του, εξωθώντας τους σε εξεγέρσεις. Δεν δίστασαν οι ρασοφόροι να εμπλέξουν στα μεσαιωνικά τους σχέδια, ( ότι τάχα κινδύνευε η ορθοδοξία από τους Καθολικούς Βαυαρούς, ενώ οι ορθόδοξοι Ρώσοι ήταν εγγυητές της ), τους Εθνικούς Ήρωες Κολοκοτρώνη, και Πλαπούτα, που χάρη στην αποφασιστικότητα των δικαστών Τερτσέτη και Πολυζωίδη, διέφυγαν τον θάνατο. Δεν διέφυγαν όμως τον θάνατο οι 6 Κολοκοτρωναίοι, στο λινό κοντά στη Μονή Αιμυαλούς έξω από τη Δημητσάνα και Ο Κατσαντώνης με τον αδελφό του Γεώργιο Χασιώτη στο κρησφύγετο τους στην Ήπειρο μετά από προδοσία των ρασοφόρων. Το μεγάλο όραμα του Αδαμάντιου Κοραή και των άλλων διανοούμενων της εποχής αυτής να δουν την Νέα Ελλάδα να ξανά δίνει τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα όπως η Αρχαία Ελλάδα, αναγεννημένη από τις στάχτες της, χάθηκε για πάντα. Διότι για να πραγματοποιηθεί το όραμα αυτό έπρεπε να απαλλαγή το νεοσύστατο κράτος από ότι οδήγησε τον Ελληνισμό στην καταστροφή. Έπρεπε οι Έλληνες να διαθέτουν σφαιρική μόρφωση υψηλού επιπέδου, καθάριο λογισμό, θάρρος, και αποφασιστικότητα, τα οποία δυστυχώς τους είχε στερήσει ο Βυζαντινός σκοταδισμός, ώστε να είναι δυνατόν να αποτινάξουν τα δεσμά της Θεοκρατίας, και της θρησκευτικής δεισιδαιμονίας.
«Είχα δυο αγάλματα» «περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε» (Στρατηγός Μακρυγιάννης)
Ποιοι ήταν οι Κάβειροι;
Για τα Καβείρια μυστήρια σώζονται οι λιγότερες ίσως πληροφορίες σε σχέση με τα άλλα ελληνικά μυστήρια. Ο Στράβων γράφει σχετικά με τις λίγες πληροφορίες που γνώριζαν από την εποχή του ακόμα: «Για τους Σαμοθράκη τιμώμενους θεούς πολλοί έχουν πει ότι είναι οι Κάβειροι οι ίδιοι, αλλά ούτε και αυτοί που είπαν αυτό μπορούν να μας πουν ποιοι ήταν οι Κάβειροι στην πραγματικότητα».
Είναι πολύ απροσδιόριστα τόσο ο αριθμός όσο και τα ονόματα τους, έτσι που η σύγχυση γύρω απ’ την προσωπικότητα τους αυξάνει συνεχώς. Στις αρχαίες πηγές υπάρχουν αρκετές εκδοχές σχετικά με την προέλευση τους και επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι οι Κάβειροι είναι μια ομάδα χθονίων Θεοτήτων Θρακοπελασγικής προέλευσης, οι οποίοι είναι δαίμονες και παιδιά του Ηφαίστου, του θεού της φωτιάς και των τεχνών. Άλλοι έλεγαν πως οι Κάβειροι είναι η Μεγάλη Μητέρα, η μητέρα γη (στην τοπική γλώσσα λεγόταν Αξίερος, ταυτίζονταν με την Δήμητρα και την αποκαλούσαν Ηλέκτρα, Λαμπρή, Στρατηγίδα και Ηγέτιδα), ο σύζυγός της ο Καδμίλος [θεός της γονιμότητας που πολλές φορές ταυτίζονταν με τον Ερμή γιατί τα σύμβολα του (το ιερό του ζώο, ο κριός, που συμβόλιζε τη γονιμοποιό δύναμη και τον αρχηγό ποιμένα, καθώς και το φιδοκέφαλο κηρύκειο του) βρέθηκαν χαραγμένα σε νομίσματα και σε επιγραφές του Ναού]. Άλλοι λένε πως ήταν δύο αρένες δίδυμοι Θεοί και τους συνέδεαν με τους Διόσκουρους, άλλοι πάλι, πως οι Θεοί ήταν τρεις και τα τοπικά ονόματα τους Αξίερος, Αξιόκερσα και Αξιόκερσος υποδήλωναν ότι ήταν η Δήμητρα, η Κόρη και ο Ερμής. Άλλοι προσθέτουν και τον Άδη, την Εκάτη, τη Ρέα, τους Οκριβάντες, τον Ουρανό και τη Γαία. Ακόμα και η Αφροδίτη που ίσως είναι αυτή που παριστάνεται σε περίεργα τρίμαστα γυμνά ειδώλια που βρέθηκαν στις ανασκαφές, φαίνεται να θεωρείται πως ανήκε στους Κάβειρους. Αυτή η πολυπροσωπία που υπάρχει στην λατρεία των Καβειριων οδηγεί στη σκέψη πως στα μυστήρια της Σαμοθράκης φανερώνονταν η γενική και απρόσωπη θεωρία για την θεότητα που υπάρχει και στα Ορφικά μυστήρια (που ο Θεός προσφωνείτε «Μέγα πνεύμα», «Μέγας Ελευθερωτής», «Μεγάλη ψυχή του κόσμου», «Λόγος»).
Το βέβαιο είναι ότι οι πρώτοι Αχαιοί το 2000 π.Χ περίπου κατέγραψαν στον κατάλογο των θεοτήτων τα ονόματα του Δια, της Εκάτης, του Απόλλωνα και των Καβείρων. Η λατρεία των Καβείρων σχετιζόταν με τον Ήφαιστο και τα Καβείρια μυστήρια τελούνταν κυρίως στη Σαμοθράκη , την Λήμνο, την Ίμβρο, την Μακεδονία, την Θράκη, την Βοιωτία, την Μικρά Ασία και την Κάρπαθο από τα οποία το πιο κέντρο λατρείας ήταν στη Σαμοθράκη.
Ο Όμηρος αναφέρεται στην Σαμοθράκη με το επίθετο «Ζαθέη» δηλαδή Σεπτή και Αγιότατη και επίσης την ονομάζει Ιερά χώρα: Σαμοθράκη όπου τελετές προκαλούν ρίγος φόβου γίνονται για χάρη των θεών οι οποίες είναι απόρρητες στους κοινούς θνητούς.
"Ζαθέη Σαμοθράκη ένθα και όργια φρικτά Θεών άρρητα βροτοΐσιν". (Σεπτή και αγιωτάτη Σαμοθράκη όπου τελετές που προκαλούν ρίγος φόβου γίνονται για χάρη των θεών, οι όποιες είναι απόρρητες στους κοινούς θνητούς).
Πότε ξεκίνησαν τα Καβείρια Μυστήρια; Στην λατρεία των Καβειρίων μυστηρίων πρωτεύοντα ρόλο έπαιζε το πυρ, η φωτιά, από όπου φαίνεται πήραν το όνομα τους και η εσωτερική διδασκαλία των Καβειρίων μυστηρίων ήταν η γέννηση και η αναγέννηση του ανθρώπου. Οι κάτοικοι της Λήμνου, της Ίμβρου και της Σαμοθράκης τους ταύτιζαν με τον Πρωτέα, ο οποίος προσωποποιούσε την θάλασσα και το «ηφαιστειώδες πυρ» του οποίου κύρια θεότητα είναι ο Ήφαιστος ενώ ο Παυσανίας γράφει ότι ο Προμηθέας και ο γιος του Αιτναίος λατρευόταν ως Κάβειροι στην Βοιωτία.
Η αρχή της τελέσεως των καβειρίων μυστηρίων χάνεται στα βάθη της ελληνικής προϊστορίας και εδώ πάλι οι απόψεις διίστανται. Ο Ηρόδοτος υποστηρίζει ότι η λατρεία των Κάβειρων ήταν αυτόχθων μυστηριακή λατρεία των Πελασγών. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει ότι στη Σαμοθράκη οπού τελούσαν τα Καβειρια κατοικούσαν Πελασγοί και ότι οι Αθηναίοι πρώτοι από όλους τους Έλληνες ηρθαν σε επαφή με τους Πελασγούς της Σαμοθράκης, τα αγάλματα του Ερμή με τον φαλλό του στραμενο προς τα πανω και την λατρεία των Κάβειρων, όταν οι Πελασγοί μετοίκησαν στην Αττική και άρχισαν να θεωρούνται και αυτοί Έλληνες:
"Αυτά και πολλά άλλα τα οποία εγώ θα υπομνήσω παρέλαβαν οι Έλληνες παρά των Αιγυπτίων, ότι Δε τα αγάλματα του Ερμού έχουν τα αιδοία ορθά, τούτο δεν το έμαθον παρά των Αιγυπτίων, αλλά παρά των Πελασγών μεν το έμαθον πρώτοι εξ όλων των Ελλήνων οι Αθηναίοι, παρά τούτων Δε οι άλλοι Έλληνες. Κατά την εποχήν Δε, καθ' ην ήδη οι Αθηναίοι ελογίζοντο μεταξύ των Ελλήνων, μετώκησαν εις την Αττικήν ως σύνοικοι οι Πελασγοί, και έκτοτε ήρχισαν να θεωρούνται ως Έλληνες. Εκείνος Δε, ο οποίος έχει μυηθή εις τα μυστήρια των Καβείρων, τα οποία επιτελούν οι Σαμοθράκες παραλαβόντες παρά των Πελασγών, αυτός θα καταλάβει τι θέλω να είπω με τα λόγια μου. Διότι την Σαμοθράκην κατώκουν προηγουμένως αυτοί οι Πελασγοί, οι οποίοι έγιναν σύνοικοι με τους Αθηναίους, παρ' αυτών Δε παρέλαβον τα μυστήρια οι Σαμοθράκες. Των οποίων τα αγάλματα του Ερμού, του να έχουν ορθά τα αιδοία έμαθον εκ των Ελλήνων παρά των Πελασγών πρώτοι οι Αθηναίοι. Περί τούτου παραδίδεται κάποιος Ιερός Λόγος, ο οποίος αποκαλύπτεται εις τα εν Σαμοθράκη μυστήρια."
Ο Στησίμβροτος υποστηρίζει ότι η λατρεία των Κάβειρων εισάγεται στον ελλαδικό χώρο από την Μικρά Ασία που την κατοικούσαν Πελασγοί.
Μια ακόμα σημαντική πληροφορία είναι αυτή που μας έχει δώσει ο χριστιανός συγγραφέας Ιππόλυτος (2ο αιώνας μ.X) που αναφέρει τα εξής: «Οι Σαμοθρακες ονομάζουν αυτόν που τιμούν στα μυστήρια που τελούν Αδαμο, τον αρχικό άνθρωπο, ενώ στο ιερό της Σαμοθράκης υπάρχουν δυο αγάλματα γυμνών ανθρώπων με τα χεριά τεντωμένα προς τον ουρανό και τους φαλλούς στραμενους προς τα πανω, όπως έχει και το άγαλμα του Ερμή στην Κυλλήνη. Τα αγάλματα αυτά είναι εικόνες του πρώτου ανθρώπου και του αναγεννημένου πνευματικά ανθρώπου».
Οι Τελετές και ο πανανθρώπινος χαρακτήρας των Καβειριων.
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς το τι γινόταν στις τελετές γιατί οι μυημένοι τις τελούσαν μυστικά και δεν μιλούσαν γι’αυτές. Αυτό που ξέρουμε και είναι αξιοσημείωτο είναι ότι αντίθετα με αλλά μυστήρια τα Καβειρια είχαν πανανθρώπινο χαρακτήρα. Δηλαδή μπορούσαν να πάρουν μέρος άτομα ανεξαρτήτου φύλου, εθνότητας, αξιώματος η ηλικίας! (Στα Ελευσίνια μυστήρια για παράδειγμα μπορούσαν να λάβουν μέρος μονό Έλληνες ελεύθεροι πολίτες). Άνδρες και γυναίκες, δούλοι και δουλοπάροικοι, αλλοεθνείς, και αλλόπιστοι ήταν δεκτοί ενώ θεμελιώδης σκοπός των μυστηρίων αυτών ήταν η ηθικοποίηση του ανθρώπου. Με τη μύηση τους αναλάμβαναν ηθικές και κοινωνικές υποχρεώσεις και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης λέει ότι «οι μυούμενοι εγίνοντο ευσεβέστεροι, δικαιότεροι και κατά πάντα καλλίτεροι».
Επίσης, κάτι ακόμα που διαφοροποιεί τα μυστήρια σε σχέση με όλα τα αλλά ήταν ένας ρητός και απαράβατος όρος που υπήρχε και τον συναντάμε μονό εδώ. Βασική και απαραίτητη προϋπόθεση και προπαρασκευαστικό στάδιο της μυήσεως, ήταν η ψυχική κάθαρση του ανθρώπου που ζητούσε να μυηθεί, η εξομολόγηση. Γι' αυτόν τον σκοπό υπήρχε ένας ειδικός ιερέας γνωστός ως Κοής ο οποίος άκουγε τον εξομολογούμενο και είχε το αξίωμα να εξαγνίζει ακόμα και τον φονιά που μετάνιωνε για την πράξη του. Έτσι, εκτός απ’ τη λατρευτική και θρησκευτική έννοια, βλέπουμε πως τα μυστήρια της Σαμοθράκης, είχαν φιλοσοφική βάση και χαρακτήρα κοινωνικής αρετής.
Ύστερα από την εξομολόγηση και την έγκριση του Κοή και των Ανακτοτελεστών, ο κατηχημένος μπορούσε να προσέλθει στην τελετή της μυήσεως. Πιστεύεται πως η μύηση γινόταν τη νύχτα, με το φως των δαδιών και των λυχναριών των μυημένων που παραβρίσκονταν στην τελετή. Πολλά λυχνάρια που βρέθηκαν στις ανασκαφές είχαν χαραγμένο το γράμμα Θ δηλωτικό των Μεγάλων Θεών, αλλά και στους τοίχους του Ιερού υπάρχουν πολλές οι θέσεις για τοποθέτηση δαδιών. Ο μειούμενος καθόταν πάνω σε θρόνο γι' αυτό και η τελετή λεγόταν «θρονισμός». Φαίνεται πως σ' αυτό το στάδιο οι μυούντες χόρευαν γύρω απ’ τον μυούμενο. Πολλές μαρτυρίες και κυρίως του Πλούταρχου υπάρχουν γι' αυτή τη φάση της τελετής. «Καθάπερ ειώθασιν εν τω καλουμένω θρονισμώ καθίσαντες τους μυουμένους οι τελούντες κύκλω περιχορεύειν».
Ύστερα από τον θρονισμό, ο ιερέας οδηγούσε τον μύστη στο άβατο του Ιερού και εκεί το νέο μέλος, είχε δηλαδή την εποπτεία, κάποιας ιερής αναπαράστασης με πιθανό αντικείμενο την έκφραση κοσμογονικών ιδεών στις όποιες πρώτευε η μυστηριώδης τους γενεαλογία. Έτσι, έφθανε στον βαθμό της εποπτείας. Μπροστά στο άβατο του Ιερού υπήρχε επιγραφή, που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη και που απαγόρευε με λιτό αλλά απόλυτο τρόπο, την είσοδο. «Αμύητον μη εισιέναι». Αργότερα, με την προσέλευση και των Ρωμαίων στα μυστήρια, προστέθηκε απαγορευτική επιγραφή και στα Λατινικά.
Στον καινούργιο μύστη προσέφεραν στεφάνι από ελιά και πορφυρή ζώνη που τον προφύλαγε απ’ τους κινδύνους. H μύηση μπορούσε να γίνει σ' οποιαδήποτε εποχή και κυρίως απ’ τον Απρίλη ως τον Σεπτέμβριο. Φαίνεται δηλαδή πώς δεν ήταν απαραίτητο να συμπέσει η μύηση με τις ετήσιες πανηγυρικές εκδηλώσεις. Αυτές, διαρκούσαν εννιά μέρες κατά τις όποιες κάθε πόλη απ’ τα νησιά, τη Θράκη και τα Μικρασιατικά παράλια έστελνε τους πρεσβευτές της. Πρεσβευτή έστελνε ακόμα και η πόλη της Σαμοθράκης κι' αυτό αποδεικνύει ότι το Ιερό δεν θεωρούνταν ότι ανήκε στο νησί αλλά πως ήταν όλου του κόσμου.
Πριν από τις τελετές έσβηναν γενικά κάθε φωτιά στο νησί και έφερναν νέα φλόγα απ’ το ιερό των Καβείρων της Δήλου. Δεν μπόρεσε να καθορισθεί πότε γίνονταν οι γιορτές αυτές ενώ ο αρχαιολόγος Λέμαν που ήταν επί χρόνια επικεφαλής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής αποστολής στην Σαμοθράκη αποτολμά σε ένα σύγγραμμα του να αναφέρει ότι πιστεύει πως οι τελετές είναι πολύ πιθανόν να γίνονταν τον Ιούλιο.
Παρ' όλο που η μύηση γίνονταν αποκλειστικά στη Σαμοθράκη, όπου η λατρεία των Καβείρων άρχισε πριν από τον 7ο αιώνα, η διδασκαλία ξαπλώθηκε γρήγορα, πρώτα στα γειτονικά νησιά, Λήμνο, Ίμβρο, Τένεδο, πέρασε στις ακτές της Θράκης και της Ιωνίας και τελικά έφτασε σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Σύμφωνα με περιγραφές του Στράβωνα και του Παυσανία αλλά και διαπιστώσεις από ανασκαφές, ιερά των Καβείρων υπήρχαν στη Σύρο, στη Θήβα, στη Δήλο, στην Πάρο, στην Χίο, στην Πέργαμο, ακόμα και στο Ιόνιο, στην Κέρκυρα. Μάλιστα ο Παυσανίας, αναφερόμενος στο ιερό των Καβείρων στη Θήβα, λέει ότι ήταν ανέκαθεν «άγιον» και «θαυματουργόν».
Οι Κάβειροι εξακολούθησαν να λατρεύονται και τα μυστήρια τους να τελούνται μέχρι το τέλος του 4ου μ.Χ αιώνα. Διαπιστώθηκε από τις ανασκαφές ότι οι Ρωμαίοι περιτείχισαν τον ιερό χώρο και πως παρ' όλο που μεγάλες καταστροφές σημειώθηκαν στα 200 μ.Χ. πιθανώς από σεισμό, αμέσως έγιναν αναστηλώσεις και αποκαταστάσεις των ζημιών σε μεγάλη έκταση. Ο ιερός χώρος εξακολούθησε να ακμάζει, η φήμη του παρέμεινε αμείωτη και η αρχαία θρησκεία είχε πάντα τους πιστούς της, ως το τέλος του 4ου μ.Χ. αιώνα οπότε εγκαταλείφθηκε αφού εγκαταστάθηκε η νέα θρησκεία. Στα μέσα του 6ου αιώνα μ.Χ. ένας καταστρεπτικός σεισμός ισοπέδωσε ότι είχε απομείνει.
Άλλες σημαντικές πληροφορίες:
• Στα Καβείρια μυστήρια είχαν μυηθεί ο Ορφεας , ο Ηρακλής, οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης, ο Αγαμέμνων, ο Οδυσσεας, ο Ιάσωνας αλλά και άλλοι Έλληνες που έλαβαν μέρος στον τρωικό πόλεμο.
• Στην Λήμνο οι Κάβειροι ήταν και προστάτες της αμπελουργίας.
• Οι Κάβειροι της Σαμοθράκης τιμόνταν από τους Έλληνες και σαν προστάτες των ναυτικών. Οι διασωθέντες από ναυάγια κατέθεταν αφιερώματα στο ιερό της Σαμοθράκης
• Ο Πίνδαρος αναφέρει για τους μυημένους στα Μυστήρια των Καβείρων: «Ευτυχής εκείνος ο οποίος αφού είδε αυτό το θέαμα, κατέρχεται στα βάθη της Γης. Γνωρίζει το τέλος της ζωής, γνωρίζει την Θεία πηγή».
• Ο Περσέας, ο τελευταίος Βασιλιάς της Μακεδονίας, κατά την διάρκεια των μαχών εναντίον των Ρωμαίων πήγε στην Σαμοθράκη για να ζητήσει την βοήθεια των Μεγάλων Θεών.
• Ο Βασιλιάς Φίλιππος ήταν μυημένος στα μυστήρια της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε την Ολυμπιάδα την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία ήταν και ιέρεια των Καβείρων.
• Ο Γερμανικός, ο διάδοχος του Αυτοκράτορα Τιβέριου πηγαίνοντας στην Συρία για να αναλάβει την διοίκηση των Ρωμαϊκών στρατευμάτων, πήγε μέσω του Αιγαίου στην Σαμοθράκη για να μυηθεί στα Καβείρια μυστήρια, αλλά λόγω των σφοδρών βορείων ανέμων δεν μπόρεσε να φτάσει. Αυτό θεωρήθηκε κακός οιωνός και μετά λίγους μήνες ο Γερμανικός πέθανε, δηλητηριασμένος από την γιαγιά του Λυβια, γυναίκα του Αυγούστου.
