το ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό έκτρωμα

Δομικά προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως

Το πόσο κινδυνεύει το Έθνος μας από την Ε.Ε. φαίνεται από το ότι ουδέποτε έχει γίνει μία 

εκτεταμένη συζήτηση στα τηλεοπτικά μέσα για την ουσία και τους στόχους της Ε.Ε. Μας 

ενέταξαν σε μία φυλακή και δεν μας επιτρέπουν την συζήτηση για το πώς θα 

απελευθερωθούμε.

Ο Ελληνικός Λαός πρέπει να τροφοδοτείται συνεχώς με ερωτήματα ώστε να ξέρει ποιός 

χαράσσει το μέλλον του και γιατί. Ας δούμε τα δομικά προβλήματα της Ε.Ε. ώστε να 

κατανοήσουμε το μέγεθος των κινδύνων που διατρέχουμε από την αιχμαλωσία μας στην Ε.Ε.

Πρώτον, έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα μόρφωμα το οποίο διαρκώς επεκτείνει τα σύνορά του 

προς Ανατολάς με άγνωστες συνέπειες. Έχουμε δώσει λευκή επιταγή σε γραφειοκράτες να

 επεκτείνουν την Ε.Ε. εντάσσοντας την Τουρκία και την Ουκρανία στο ομοσπονδιακό 

κράτος. Αυτό το μόρφωμα προσπαθεί να φτάσει μέχρι την Κασπία θάλασσα και τον 

Περσικό κόλπο. Αν είναι έτσι, να εντάξουμε και την Σαουδική Αραβία στην Ε.Ε. Γιατί όχι;

Τα σύνορα της Ε.Ε επεκτείνονται χωρίς να ξέρουμε πού σταματούν, υπογράφοντας συνθήκες με μη-αναστρέψιμους όρους. Αυτό σημαίνει ότι θα κατηγορηθούμε για απόσχιση σε περίπτωση απελευθερώσεως από την Ε.Ε.

Αρκετές φορές στην Ελλάδα έχουν ακουστεί οι έννοιες του παντουρκισμού και του 

πανσλαβισμού, και οι παλαιότερες γενεές Ελλήνων είχαν συναίσθηση του κινδύνου απ’

 αυτούς τους δύο εχθρούς. Αλλά ουδέποτε στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία έχει γίνει

 εκτεταμένη ανάλυση του κινδύνου του πανευρωπαϊσμού, μίας άκρως επεκτακτικής

 και επικίνδυνης αποικιοκρατικής ιδεολογίας.

Δεύτερον, η Ε.Ε. ως ένα εργαλείο της δυτικής παγκοσμιοποιήσεως εκτός από την 

κατάργηση των εσωτερικών συνόρων έχει επιβάλλει de facto και την κατάργηση των

 εξωτερικών συνόρων. Υπάρχουν μεν στον χάρτη αλλά είναι διάτρητα, διότι με εντολή 

του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου πρέπει να ενταχθούν εκατομμύρια εξω-ευρωπαϊκών 

λαών στην Ε.Ε.  Η κατάργηση των εξωτερικών συνόρων οδηγεί στο συμπέρασμα 

ότι δεν υφίσταται ομοσπονδιακή κρατική οντότητα. Υφίσταται ως ένα είδος ημι-κρατικής

 οντότητος αλλά σε διαρκή ρευστότητα.

Τρίτον, η Ε.Ε. έχει δομικό πρόβλημα με τους τρείς  βασικούς πυλώνες κάθε κοινωνίας: 

τον δημογραφικό, τον πολιτισμικό, και τον οικονομικό.

Α) Εδώ και δεκαετίες η Ε.Ε. αδιαφορεί  πλήρως για την υπογεννητικότητα σε όλη την 

Ευρώπη. Καμμία κοινωνία η οποία σκοπεύει να επιβιώσει, δεν επιτρέπεται να αδιαφορεί για 

τον βιολογικό της αφανισμό. Οι αξιωματούχοι της ΕΕ σε αυτό το μείζον πρόβλημα απαντούν 

καλωσορίζοντας τον εποικισμό από εξωευρωπαϊκούς λαούς.

Β) Η Ε.Ε. αδιαφορεί πλήρως για τις εθνικές συλλογικές ταυτότητες των λαών της 

Ευρώπης. Αντ’ αυτού προτάσσει το ιδεολόγημα του πολυπολιτισμού, που έτσι όπως 

εφαρμόζεται, ισοδυναμεί με γενοκτονία των Λευκών λαών της Ευρώπης.

Γ) Η Ε.Ε. αφομοίωσε τον νεοφιλελευθερισμό και την χάρτινη, τραπεζοκεντρική, εικονική 

οικονομία την οποία πρεσβεύει αυτό το δόγμα, αδιαφορώντας πλήρως για την πραγματική 

οικονομία. Από βιομηχανική οικονομία κατήντησε μία τραπεζοκεντρική οικονομία, η 

οποία αδυνατεί να συντηρήσει τους λαούς της Ευρώπης. Τα υψηλότατα ποσοστά 

ανεργίας σε όλη την Ευρώπη είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της οικονομικής 

καταστροφής, λόγω των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων της Ε.Ε.

Τέταρτον, για να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος και να λειτουργήσει

 η ενοποίηση, θα πρέπει να έχουμε ένα κράτος, μία γλώσσα, ένα σύνταγμα, μία εθνικότητα,

 μία ιστορία, έναν στρατό, έναν εθνικό ύμνο, ένα νόμισμα, μία κυβέρνηση.

Πότε αποφασίσαμε εμείς οι Έλληνες ότι θα αυτοκαταργηθούμε ως έθνος-κράτος; Πότε 

αποφασίσαμε ότι θα αφομοιωθούμε και θα αφανιστούμε από την ιστορία ως 

διακριτός Λαός; Πότε αποφασίσαμε ότι θα σταματήσουμε να μιλάμε την γλώσσα μας 

και θα μιλάμε μία ευρωπαϊκή γλώσσα; Ουδέποτε η ελληνόφωνη ιθύνουσα τάξη εξήγησε 

στον Ελληνικό Λαό τον κίνδυνο αφανισμού του από την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Η Ε.Ε. κατήργησε τον τρόπο σκέψεως του Μοντεσκιέ και του «Πνεύματος των Νόμων», 

ήτοι οι νόμοι πρέπει να συντάσσωνται με βάση την ψυχοσύνθεση, την γεωγραφία, τα ήθη,

 και τα έθιμα του κάθε λαού. Πρέπει να συνεκτιμάται η επίδραση ενός νόμου στα 

οικοσυστήματα και τα εθνοσυστήματα των λαών, έγραφε ο Μοντεσκιέ. Αντιθέτως η Ε.Ε. 

χρησιμοποιεί την λογική του «one size fits all», ένα μέγεθος για όλους.

Οι ελληνόφωνοι ευρωλάγνοι κατηγορούσαν την Σοβιετική Ένωση για καταπίεση των 

λαών, αλλά αυτό ακριβώς προσπαθούν να επιτύχουν σήμερα: την πλήρη ομογενοποίηση

 διαλύοντας τις διαφορές των λαών. Γι’ αυτό μιλούν για εναρμόνιση της νομοθεσίας στις 

χώρες της Ε.Ε. Αυτό σημαίνει ομογενοποίηση ηθών, εθίμων, γλώσσης, 

ψυχοσυνθέσεως, νοοτροπίας, συμπεριφορών, πολιτισμού, γεωγραφίας. Προάγουν 

μία καταστρεπτική ουτοπία στο όνομα της Ευρώπης.

Πέμπτον, τον Ιούνιο του 2013 ξεκίνησαν οι  μυστικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή 

της Transatlantic Free Trade Agreement (TAFTA), μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. Μία συμφωνία 

για την οποία λίγοι Έλληνες γνωρίζουν κάτι. Οι υπερεθνικοί γραφειοκράτες ανοίγουν 

πλήρως τα σύνορα της Ε.Ε. με την Αμερική.

Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι από το 1994 ισχύει η  North American Free Trade 

Agreement (NAFTA), μεταξύ ΗΠΑ, Καναδά, και Μεξικού, σημαίνει ότι θα έχουμε 

ανοικτά σύνορα με τον Καναδά, τις ΗΠΑ και το Μεξικό. Διαπιστώνουμε ότι η Ε.Ε. μας 

φέρνει συνεχώς προ τετελεσμένων γεγονότων.

Οι ευρωπαίοι ιθύνοντες λαμβάνουν αποφάσεις μέσα από μία παγκοσμιοποιητική 

αντίληψη προσθέτοντας εδάφη και πληθυσμούς σε γεωοικονομικές συσσωματώσεις, 

αδιαφορώντας για τα έθνη, τους πολιτισμούς, τα ζητήματα ασφαλείας, και κοινωνικής 

συνοχής.

Εδώ τίθεται το εξής πρόβλημα. Με τόσα δομικά προβλήματα στην ΕΕ, η οποία δεν μας

 ρωτά για τίποτε, αποφασίζοντας μόνη της, εμείς οι Έλληνες ως τί οντότητα συνεργαζόμαστε

 με την Ε.Ε.; Ως προτεκτοράτο; Ως χώρος; Ως περιφέρεια; Ως αποικία; Ή ως ανεξάρτητο

έθνος-κράτος;

Θα επιτρέψουμε να συνεχίζεται έλλειψη ενημερώσεως του Ελληνικού Λαού για τα δεινά που

 τον περιμένουν από το ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό έκτρωμα; 

Θα αφήσουμε το Ελληνικό Έθνος έρμαιο στις προδοτικές διαθέσεις των ελληνόφωνων

 ευρωλάγνων;