Έργα και ημέρες του καραμανλισμού

Όταν το υπουργειο Εργασίας συνευρισκετο με την Αθανασία του Αιγάλεω

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Οταν ο Π.Καμμένος προτείνει Καραμανλή Β΄ για Πρόεδρο Δημοκρατίας, και ο Αλέξης Τσίπρας της ριζοσπαστικής Αριστεράς δηλώνει (Ελ.Κωσταρέλου, ‘Εφ Συντακτών’ 11.3) στη διημερίδα του ΙΝΕΡΠΟΣΤ πως και ο Τσάβες «όρκισε υπουργούς και από το χώρο της Δεξιάς» 

(ήταν Αρχιεπίσκοπος ο Τσάβες;), 

νομίζω πως υπάρχουν ευσεβείς πόθοι για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξέλ με Πρόεδρο Δημοκρατίας τον λιποτάκτη της Ραφήνας και χωρίς πρόγραμμα.

—–Διαβάζω την παρακάτω διαπίστωσή του κ.Τσίπρα για τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο, από την ιστορική του ομιλία στο Μέγαρο Λαμπράκη: «Αφουγκράστηκε τις νέες δημοκρατικές ανάγκες και κυρίως την ιστορική ανάγκη  να οικοδομηθεί στη χώρα μια σταθερή δημοκρατική νομιμότητα, που θα προστατεύει τα στοιχειώδη δικαιώματα, θα περιορίζει στο ελάχιστο τους πολιτικούς διαχωρισμούς και θα διασφαλίζει την ομαλή εναλλαγή στην εξουσία». Νομίζω λοιπόν ότι θα είναι πολύ χρήσιμο να εξετάσουμε την προσήλωση στη δημοκρατική νομιμότητα του καθεστώτος Καραμανλή μετά το 1974.  Θα επικεντρώσω μόνο σε ένα ζήτημα, από τα πολλά στα οποία οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις Καραμανλή δεν αντέχουν στον πιο στοιχειώδη δημοκρατικό έλεγχο.

Για αυτές της ΕΡΕ, δεν τίθεται θέμα,  είναι έξω από σχεδόν κάθε δημοκρατικό κανόνα, ακόμη και ως προς τον τρόπο της εκλογής τους με την ψήφο «νεκρών, δέντρων και οικοπέδων» φυσικό νομίζω επακόλουθο του τρόπου αναρρίχησης του Καραμανλή, που κατά τον Σπ.Μαρκεζίνη: «άνθρωπος χωρίς καμίαν ιδιαιτέραν μόρφωσιν, όφειλε την ανάδειξίν του κατά πρώτον λόγον εις τον Λάμπρον Ευταξία». Ας εξετάσουμε το τεράστιο ζήτημα των εργασιακών δικαιωμάτων και του συνδικαλιστικού κινήματος και γιατί η Αριστερά που επαινεί τον Κ.Καραμανλή τα έχει αυτά σε πρώτη προτεραιότητα και γιατί ακούω όλο και πιο πολύ τη Δεξιά των κρατικών ρουσφετιών, των ασύστολων διορισμών,  της ευνοιοκρατίας, της αναξιοκρατίας και του κρατικοδίαιτου διεφθαρμένου συνδικαλισμού, να καταγγέλλει το «σοβιετικό» μας κράτος. Θα σεβαστώ την άποψη που διακινεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πως ο δρ. Χάιντ της ΕΡΕ μετά το 1974 μεταμορφώθηκε σε καλό δρα Τζέκιλ, και θα αγνοήσω, για την ώρα, το αστυνομικό κράτος, τις εξορίες στα ξερονήσια, τις θεωρίες του βασιλικού κηπουρού,  την αρχική εύνοια της Φρειδερίκης, τη βία και νοθεία του ‘61, τα φακελώματα, τις εξορίες, τις υποθέσεις Μέρτεν και Λαμπράκη, τη μικρόψυχη άρνησή του να αποδοθούν στρατιωτικές τιμές στο δολοφονημένο (;) στρατηγό Σαράφη (ΕΔΑ), την προτροπή του στον Λόρις Νόρσταντ, αρχιστράτηγο του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, να οργανώσει πραξικόπημα στην Ελλάδα με πρωθυπουργό τον ίδιο, την πολεοδομική καταστροφή της Αθήνας, τα βραχώδη οικόπεδα  κλπ κλπ κλπ.  Ο κ.Τσίπρας πιστεύει προφανώς  στη μετάνοια των αμαρτωλών, με την ίδια βεβαιότητα που ο βοηθός του κ.Παππάς δηλώνει: «Το κράτος αυτή τη στιγμή πρέπει να καλύπτει τους μισθούς των ιερωμένων…η εκκλησία έχει το πλεονέκτημα ότι δεν μαζεύει λεφτά για τον εαυτό της αλλά για κοινωφελείς σκοπούς….Η Εκκλησία έχει παράλληλο μήνυμα με την Αριστερά»

 

—–Άλλωστε, ο Ιερώνυμος, που κατά τον κ.Τσίπρα και τον κ.Παππά (25.11.2012) «είμαστε πολύ τυχεροί, που Αρχιεπίσκοπος σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία είναι αυτός»,  θα μπορούσε να μας αραδιάσει πολλές περιπτώσεις μετανοημένων αμαρτωλών και έτσι πιστεύω κι εγώ στην ειλικρινή μετάνοια Καραμανλή. Λόγω της τεράστιας σημασίας της την αποδίδω σε θαύμα και δεν βρίσκω πιο διαθέσιμο αγωγό της Θείας Χάριτος γι’αυτό, από τη μόνη ζώσα Αγία, τη διαβόητη Αθανασία Σάμαρη Κρικέτου του Αιγάλεω, η οποία παρά την κακοποιό της δράση (μετενόησε κι αυτή;), αποκαταστάθηκε όπως μας πληροφορεί ο συντηρητής ιερών πτωμάτων (πορνο-Βησσαρίων κλπ) δεσπότης Φθιώτιδος,  και μάλιστα με τη βούλα και του κ.Ιερώνυμου («που είμαστε τυχεροί» κλπ): «Η Αδελφή Αθανασία Σάμαρη με απόφασιν της Ι.Συνόδου επί της Αρχιεπισκοπείας του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου κυρού Σεραφείμ, αποκατεστάθει (με ει παρακαλώ) εις την Εκκλησιαστικήν κοινωνίαν δια της άρσεως της κατ’ αυτής αποφάσεως της Ι.Συνόδου του Νοεμβρίου 1967.

Έκτοτε καθοδηγουμένη πνευματικά από τον μακαριστό πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιο συνέχισε με την εκκλησιαστική προστασία το πολυσχιδές έργο της. Ιδού το έγγραφο το οποίον μάλιστα συνυπογράφει ως Αρχιγραμματεύς ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος Β΄…». Υποθέτω ότι η Εκκλησία που κρατούσε μέχρι τώρα μυστική αυτήν την αποκατάσταση, μέχρι που στριμωγμένος ο άγιος Λαμίας να αναγκαστεί να την αποκαλύψει, θα έχει συνάψει κάποια συμφωνία για να περάσει στα νύχια της η τεράστια περιουσία της Αγίας, όπως συνέβη και με το ζάπλουτο θαυματουργό πορνείο και άντρο παιδεραστιών  της Αγίας Χρυσοβαλάντου της Αστόριας.

 

—–Για τον αισχρό υπόκοσμο της αγύρτριας αυτής, που ειδικεύτηκε σε αρπαγές περιουσιών μέσω διαθηκών ηλικιωμένων μοναχικών, στα στήθη της οποίας η Παναγία έγραφε τα ανορθόγραφα μηνύματά της, μπορείτε όσοι ανήκετε στη γενιά των αριστερών Ηρακλέων της αρχιεπισκοπικής μίτρας να διαβάσετε εδώ.

 

—–Για τον ως άνω μνημονευόμενο  εθνικόφρονα Προκόπιο, τεμαχιστή ιερών πτωμάτων, μπορείτε να διαβάσετε εδώ («Ο δρ. Φραγκεστάιν στην Κεφαλλονιά») για τον ως άνω μνημονευόμενο χουντικό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ σας παραπέμπω στην επικήδεια ομιλία του κ.Ν.Κωνσταντόπουλου (της γνωστής οικογενείας δικηγόρων-βουλευτών), τ.υποψηφίου για υποψήφιος Πρ.τ.Δημοκρατίας, τ.προέδρου ΠΑΕ Παναθηναϊκού, νυν προέδρου τα επιτροπής σοφών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μελετά και τα είδη της απλής αναλογικής και το πώς αυτή θα προταθεί μεν αλλά θα απορριφθεί δε.

 

—–Αγαπητέ αναγνώστα, δεν ισχυρίζομαι αυθαίρετα πως η Αγία του Αιγάλεω μεσίτευσε στην ανορθόγραφη Θεοτόκο για τη μετάνοια και τη συγχώρηση του Καραμανλή Α΄ από την Αριστερά. Η ίδια είχε απολαύσει πλούσια την προστασία του υπουργού του Εθνάρχη Κώστα Λάσκαρη, που τον Ιούλιο του 1974 τον διόρισε υπουργό Απασχολήσεως, θώκος που τον βοήθησε λίγο αργότερα  να εκλεγεί  βουλευτής Β΄ Αθηνών. Αν οι νεότεροι αναρωτιούνται τη σημαίνει αυτό το «Απασχολήσεως» να διευκρινίσω ότι πρόκειται για το Υπουργείο Εργασίας, για το οποίο ο πρώτος τίτλος θεωρήθηκε πιο εκλεπτυσμένος αφού η Εργασία θυμίζει κομμουνισμό. Ο τίτλος άλλαξε μέσα στον Αύγουστο  του 1986, κάτω από την πίεση της Αντιπολίτευσης και του δημοκρατικού Τύπου που τον ειρωνευόταν.

—–Ο Κώστας Λάσκαρης διεκδικεί ένα ρεκόρ. Ήταν μόνιμος υπουργός στο ίδιο υπουργείο όλων των κυβερνήσεων της ΝΔ μέχρι την πτώση της Δεξιάς το 1981. Εισηγήθηκε και ψήφισε το Μάη του 1976 τον περιβόητο αντεργατικό νόμο 330, που η συζήτησή του στη Βουλή προκάλεσε μεγάλες διαδηλώσεις με πολλές δεκάδες τραυματίες και με μια νεκρή την ηλικιωμένη μικροπωλήτρια Τασία Τσιβίκα (την οποία η κυβέρνηση χαρακτήρισε ζητιάνα), που από ατύχημα τη σκότωσε μια αστυνομική «αύρα». Με το νόμο αυτό  νομιμοποιήθηκε η ανταπεργία και οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, με το κλασσικό πρόσχημα της «προστασίας του δικαιώματος εργασίας».

 Απαγορεύτηκαν η πολιτική απεργία και η απεργία αλληλεγγύης. Οι περισσότερες απεργίες μπορούσαν εύκολα πλέον να κηρυχθούν παράνομες.

—–Η Δημοκρατία του Καραμανλή, ο οποίος «άλλαξε» (λες και μπορούσε να κάνει διαφορετικά), καταρράκωσε το συνδικαλισμό (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) με όλο το οπλοστάσιο που διαθέτει μια δεξιά κυβέρνηση. Σωματεία σφραγίδες, παραμορφωτικοί εκλογικοί νόμοι, εργοδοτική τρομοκρατία, διαγραφή μαζικών σωματείων από τη ΓΣΕΕ, αναγνώριση πολλών σωματείων στον ίδιο χώρο εργασίας (δηλαδή νομιμοποίηση της διάσπασης των συνδικάτων), εκλογικές νοθείες, συνδικαλιστικό της ασφάλειας, πληρωμένοι, με μυστικά κονδύλια και παροχές, εργατοπατέρες, εξαγορές συνειδήσεων κλπ κλπ. Φαντάζομαι πως ο κ.Τσίπρας θα μπορούσε να τα πληροφορηθεί αυτά από τον καινούργιο φίλο του τον κ.Γ.Ραυτόπουλο, πρόεδρο της ΓΣΕΕ του ΠΑΣΟΚ, που διαδέχτηκε το φοβερό δίδυμο των εργατοπατέρων της Δεξιάς Ν.Παπαγεωργίου και Χρ.Καρακίτσο, οι οποίοι είχαν εκλεγεί τον Απρίλη του 1976  στο πρώτο μεταδικτατορικό 18ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καβάλα, έχοντας αποκλείσει πραξικοπηματικά πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων της παράταξης του Εθνάρχη, που στις (αντισυνταγματικά πρόωρες) βουλευτικές εκλογές του 1977 είχε αποδοκιμασθεί παίρνοντας το 41% των ψήφων, το  Νοέμβρη της επόμενης χρονιάς που έγινε συνέδριο στην Καλαμάτα. αποδείχθηκε πως η ΝΔ είχε μετατραπεί σε κόμμα της εργατικής τάξης αφού εκεί πήρε 80%!  Η Δεξιά (χουντική και καραμανλική)  κατέβηκε ενωμένη με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Δημοκρατική Συνεργασία» παίρνοντας 417 ψήφους. Η ενωμένη δημοκρατική και αριστερή αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΚΚΕ-εσ) πήρε μόλις 124 αντιπροσώπους.

 

—–Ακούγεται περίεργο σε έναν νέο άνθρωπο, που αγνοεί τι σημαίνει καραμανλική μεταπολιτευτική Δεξιά και ποιών διαστάσεων πολιτική υπανάπτυξη, συντηρητισμό και καθυστέρηση σηματοδότησε, αλλά είναι αλήθεια πως το ΠΑΣΟΚ, άσχετα από τις μετέπειτα προσπάθειές του να διαφθείρει και να χειραγωγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, έφερε αρχικά έναν ισχυρό άνεμο δημοκρατικής αλλαγής και εξυγίανσης στα συνδικάτα. Ψηφίστηκε από την πρώτη του κυβέρνηση ο πραγματικά δημοκρατικός νόμος 1264/1982, που καταργούσε τον αντεργατικό 330/76.

Η ΑΔΕΔΥ πραγματοποίησε το Δεκέμβρη του 1983 το 25ο συνέδριό της, από το οποίο είχαν αποκλειστεί όσα σωματεία δεν εφάρμοσαν την απλή αναλογική και δεν είχαν δικαστικό αντιπρόσωπο στις εκλογές τους. Τα μητρώα των οργανώσεων με διπλοεγγραφές κλπ είχαν ήδη εκκαθαριστεί από τη διορισμένη από τον Αρ.Πάγο νέα προσωρινή διοίκηση. Για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος της νοθείας που έκανε η Δεξιά του Καραμανλή και του Ράλλη στα συνδικάτα, θα σημειώσω πως στο 24ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ είχε αποκλειστεί σύσσωμη η ΟΛΜΕ (καθηγητές) και πως στα περισσότερα δημοσιοϋπαλληλικά σωματεία οι αντιπρόσωποι δεν είχαν εκλεγεί για το συνέδριο, αλλά είχαν διοριστεί από τη διοίκηση.

 

—–Κατάλοιπο του κυβερνητικού συνδικαλισμού του ΠΑΣΟΚ, που σχεδόν όλοι σήμερα τον έχουν ζήσει και έχουν γνώμη, είναι και ο Γ.Ραυτόπουλος, τ.πρόεδρος της ΓΣΕΕ και τ.ευρωβουλευτής, θύμα τρομοκρατικής δολοφονικής απόπειρας της 17Ν (1987), ο οποίος προθυμοποιήθηκε να συστρατευθεί στην πατριωτική πανεθνική πανστρατιά Τσίπρα, η οποία δεν αρκέστηκε, όπως θα ήταν φυσιολογικό και κατανοητό, στα ορφανά του ΠΑΣΟΚ, που δεν είχαν προσωπική ανάμιξη σε οικονομικά ή πολιτικά σκάνδαλα, αλλά αναζητεί συμμάχους και στην Εκκλησία, στην καραμανλική Δεξιά  και στην Άκκρα Δεξιά των ‘Ανεξέλ’. Βρίσκω δέκα φορές λογικότερη τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και με τον κ.Ραυτόπουλο, από οποιασδήποτε μορφής συνεργασία του με το κόμμα Καμμένου και από το αξιοθρήνητο νταραβέρι του αρχηγού του και της ηγετικής ομάδας του με την Εκκλησία ή με το καραμανλικό στρατόπεδο, στη βάση της προσωπικής συμπάθειας Καραμανλή-Τσίπρα και της φαντασιακής σφήνας της κατά του κ.Σαμαρά. 

Όσον αφορά στον πράσινο συνδικαλισμό η δική μου μεγάλη ένσταση δεν αφορά τόσο στην επιλεκτική κρατική οικονομική του χρηματοδότηση, που βεβαίως είναι ένα θέμα, όσο στη συνειδητή από μέρους του αποδυνάμωση της μαζικότητας των συνδικάτων και στην πολιτική τους διάβρωση και υποβάθμιση, γεγονός που είχε επιπτώσεις και στην ποιότητα της Δημοκρατίας μας και στην τωρινή κατασυκοφάντηση και απαξίωση της συνδικαλιστικής ιδέας. Εξυπακούεται ότι οι όποιες συνεννοήσεις για συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και ασφαλώς και της Δημάρ, θα πρέπει να γίνονται δημόσια και αιτιολογημένα, με δημοκρατικές διαδικασίες και όχι με τις υπόγειες κουτοπόνηρες κινήσεις του αρχηγού, που προκαλούν εύλογες αντιδράσεις, όπως οι δυο παρακάτω:

—–«Και ενώ η ιστορία από χρόνια είχε πετάξει τον κ. Ραυτόπουλο στα αζήτητα, ο ίδιος έκανε την εμφάνισή του, πού λέτε; Στην Πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να αναλάβει πόστο στην «νέα εποχή» που ανατέλλει κάτω από τον ήλιο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα «γιούχα» και τα «έξω» ακούστηκαν πολύ μακριά από το Στάδιο της συνδιάσκεψης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του κ. Ραυτόπουλου αλλά και όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (λέγε με Αλέξη) προσπάθησε να τον τοποθετήσει αριστίνδην!!! (η λέξη αυτή χρησιμοποιείται σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη: «για όσους επιλέγονται λόγω της αξίας τους σε συγκεκριμένο αξίωμα, με ελεύθερη επιλογή της ηγεσίας», χωρίς δηλαδή να ψηφιστεί από τα όργανα του κόμματος!!!) στη Συντονιστική Επιτροπή το κορυφαίο όργανο του κόμματος. Δεν τα κατάφερε ο Αλέξης, αλλά κάποιον τρόπο θα βρει στο μέλλον…».

 

—–«Τι κάνεις εσύ εδώ, ρε;», «Ποιος τον έφερε αυτόν;». Με αυτές τις φράσεις και γιουχαΐσματα «υποδέχθηκαν» οι περισσότεροι σύνεδροι τον Γ.Ραυτόπουλο στο βήμα της Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό γιατί ο παλαιός συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ «ερεθίζει», αφού θεωρείται από αυτούς «ο άνθρωπος που κατήργησε τη ΓΣΕΕ». Η ομάδα των συνέδρων που ξεσηκώθηκε, με επικεφαλής τον καθηγητή Αλκη Ρήγο, με λύπη της ενημερώθηκε λίγο αργότερα ότι ο κ. Ραυτόπουλος είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ …».

*

YΓ

Όταν ο Κ.Καραμανλής εργαζόταν για την επιβολή Δικτατορίας, συμβάλλοντας έτσι και αυτός στη δημιουργία κλίματος στο «συμμαχικό παράγοντα» για να επιτρέψει να γίνει. Ο παλαίμαχος καλός κεντρώος δημοσιογράφος κ.Βίκτωρ Νέτας, αρνείται να πιεί το χυμό του λωτού και το νερό της λήθης που προσφέρονται στο Μέγαρο Χρήστου Λαμπράκη.

«Ποιοι ήθελαν το 1967 εκτροπή και όχι εκλογές….Ο ίδιος ο Καραμανλής, ο αρχηγός της ελληνικής Δεξιάς, τους έλεγε να κάνουν δικτατορία»

ΠΗΓΗ:http://roides.wordpress.com/2013/03/13/13mar13/