Guitar -->

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Ἡ κυρὰ τῆς Ῥῶ , Δέσποινα Αχλαδιώτου






Μέσα σε κλίμα πανελληνίας και βαθείας συγκινήσεως, στις 13 Μαΐου του 1982, ο απανταχού Ελληνισμός τραντάζεται στην είδηση του θανάτου μιας μεγάλης γυναίκας.


Μιας γυναίκας-συμβόλου της εθνικής μας μοναξιάς και υπερηφάνειας ταυτόχρονα, που η μοίρα της όρισε να φυλάττει τις δικές της Θερμοπύλες κάπου μεσοπέλαγα, σ’ ένα μικρό νησάκι πλάι στο Καστελόριζο.
Το όνομά της ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτου κι ο κόσμος τη γνώριζε καλύτερα ως Κυρά της Ρω. Πάντοτε ενδεδυμένη με την τοπική παραδοσιακή φορεσιά της υπερήφανης Δωδεκανήσου, έζησε για σχεδόν 58 χρόνια στο νησί της Ρω, όπου και εγκαταστάθηκε το 1924 με το σύζυγό της Κώστα, ο οποίος όμως την άφησε νωρίς. Κατά τη διάρκεια των ετών της κατοχής, υπήρξε μέλος της Εθνικής Αντιστάσεως, οπότε και συνεργάστηκε με τον Ιερό Λόχο και τους λοιπούς αντιστασιακούς που κατέφευγαν στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής.
Επί καθημερινής βάσεως προέβαινε στην έπαρση και υποστολή της Γαλανόλευκης Σημαίας μας λέγοντας το δικό της ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ στους μογγόλους της στέππας απέναντί της. Τον Αύγουστο του 1975 ο Τούρκος δημοσιοκαφρος Ομάρ Κασάρ και άλλα δύο μογγολοανθρωποειδή φιλοι του γιωργακη-τζεφρυ παπαντρεου, αποβιβάζονται στην νήσο Ρω εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Αρχόντισσας που νοσηλευόταν στην Αθήνα και υψώνουν το μισητό μισοφέγγαρο.
Φυσικά, αυτή η σημαιούλα υπεστάλη αμέσως έπειτα από την επιστροφή της Δέσποινας Αχλαδιώτου και πιθανώς να κατέληξε ως προσάναμμα.
Λίγους μήνες αργότερα το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης αποστέλει ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του Γ.Ε.Ν.. Στις 23 Νοεμβρίου του 1975 της απονέμεται μετάλλιο «για τις προσφερθείσες εθνικές της υπηρεσίες». Τελικά, καταβεβλημένη από τις κακουχίες της σκληρής της ζωής θα αποβιώσει σε ηλικία 92 ετών για να φύγει με ένα φέρετρο σκεπασμένο με τη Σημαία που πιστά υπηρέτησε. 
Ήταν η τελευταία γυναίκα που ετάφη με στρατιωτικές τιμές. Η κληρονομιά που μας άφησε φαντάζει δυσβάσταχτη στην εποχή που τις σημαίες τις παίρνουν οι αγέρηδες του Αιγαίου. Σήμερα για κάποιους ευτραφείς οι πόλεμοι δεν αξίζει να γίνονται για λίγα βράχια.
Ηρωική Κυρά μας, ενσάρκωση του Διγενή και των μπουρλοτιέρηδων του Αιγαίου, ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος τιμά τη μνήμη σου δεσμευόμενος ότι κάποια στιγμή θα τελέσει Ιερον Μυστηριον στον τάφο σου, ο οποίος θα πρέπει να αποτελεί για τους Έλληνες ιερό τοπο και οχι προσκύνημα που χαρακτηριζει τους ξενοδουλους προσκυνημενους. Ξέρουμε πως τα βράδια που η σημαία δεν μπορεί να ησυχάσει στον ιστό της και υποστέλλεται, τότε η μορφή σου εμφανίζεται πάνω από τη θάλασσα. Με βλέμα αγέρωχο δείχνεις το πού θα πρέπει κάποια μέρα ο Ελληνικός Στρατός να υψώσει τη δική του Σημαία με τον Θεο Αρη και οχι τον εβραιο Αϊ-Γιώργη..

http://www.filonoi.gr

-----------------------------------------------------------------------------------------------------


Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ - Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑΣ

«Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τα αγαπώ. Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο». Τα λόγια αυτά ανήκουν στην μεγάλη Κυρά του Αιγαίου. ΣτηνΚυρά της Ρω όπως είναι γνωστή η Δέσποινα Αχλαδιώτη.
«Με την ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες. Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τούρκικες ακτές. Την ελληνική σημαία, θέλω να μου τη βάλουν στον τάφο μου». Η μοναδική αυτή γυναίκα, που αψήφησε τον κίνδυνο, δεν φοβήθηκε και στάθηκε μόνη της για χρόνια απέναντι σε κάθε αντιξοότητα που της έφερε η ζωή.
Η Τelegramm.gr συνάντησε  δίπλα στον τάφο, τον αντιδήμαρχο του Καστελόριζου και  ανεψιό της κ. Γιώργο Αχλαδιώτη, ο οποίος μας είπε: «Η  κυρά της Ρω ήταν η ενσάρκωση της απλότητας, του πατριωτισμού και της μεγαλοψυχίας. Ήταν η γνήσια ελληνίδα πατριώτισσα, ήταν αυτή που επέκτεινε τα χωρικά μας ύδατα κατά 75 μίλια. Θέλω να κάνω έκκληση σε όλους να φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αυτά που μας παρέδωσε η Κυρά της Ρω. Τίμησε με τη ζωή της και τη δράση της το Καστελόριζο και την Ελλάδα»
Κυρά της Ρω, υπήρξε μέλος της Αντίστασης και το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη. Κατά την περίοδο της κατοχής είχε αντιστασιακή δράση, αλλά έγινε γνωστή στο πανελλήνιο ως "κυρά της Ρω" γιατί  ως το θάνατό της  ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω, κάθε πρωί, και την κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. 
Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου. Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς. Παρέμεινε εκεί για να υψώνει μέχρι το θάνατό της την ελληνική σημαία. 
Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το (1975), το Πολεμικό Ναυτικό,  τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας. Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η κηδεία της έγινε με τιμές, δημοσία δαπάνη στο Καστελόριζο ενώ η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.

4 σχόλια:

  1. την Ελληνική σημαία με τον Σταυρό της Ορθοδοξίας ύψωνε.Τώρα πως μπλέξατε τον Άρη μα τον Αη-Γιώργη και βρήκατε και πιστοποιητικά γεννήσεώς τους που αποδεικνύουν ότι ο ένας είναι Έλλην κι ο άλλος εβραίος, δεν μπορώ να καταλάβω, οφείλω όμως να σας συγχαρώ για την έρευνά σας.Θα παρακαλούσα όμως να αναφέρετε και την βιβλιογραφία για να ανατρέξω κι εγώ να ξεστραβωθώ.Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητε ανωνυμε, ειναι ο ισοσκελης σταυρος της Ελλαδος >>>>

    <<<>>

    απο εδω>>
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82

    δεν γραφω κατι για πλακα. πολλοι αλλοι ικανοι μπλογκερς με ενημερωσαν.
    εξ'αλλου εδω αναρτω μονον αρθρα αλλων τα οποια θεωρω ενδιαφεροντα.Δεν ειναι δικες μου ερευνες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. συγγνωμη αλλα το κειμενο δεν επικοληθη σωστα. το ξανα-επικολλω>>>>>>>
    >>>>

    Ισοσκελής σταυρός (συνηθισμένο αρχαίο ελληνικό σύμβολο, όπως γενικά γεωμετρικά σχήματα σαν τους μαιάνδρους). Η Τετρακτύς αποτελούσε ιερό σύμβολο των Πυθαγόρειων και η αποκρυπτογράφηση του απέδιδε τα τέσσερα βασικά στοιχεία της φύσης (αέρας,φωτιά,νερό,γη). Οι Πυθαγόρειοι ορκίζονταν σε αυτόν καθώς είχε άμεση σχέση με την την βασική θεωρία τους περί της αρμονίας των αριθμών η οποία και αντικατόπτριζε την αρμονία του σύμπαντος.

    απο εδω>>
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν αναφερετε πουθενα οτι ο Θεος Αρης [θεος του πολεμου] ειναι Ελλην.

    για τον Αι-γιωργη η εκκλησια λεει

    χαίρε, Ελλήνων ο καθαιρέτης!!!

    λιγο βαρυ για Ελληνες

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε κατοικους Ελλαδος ΔΕΝ γινονται δεκτά τα γκριγκλις.
Εαν ειστε κατοικος εξωτερικου και δεν μπορειτε να χρησιμοποιησετε Ελληνικο αλφαβητο, θα μεταφραζω εγω τα σχολια και θα τα παραθετω διπλα η κατω απο το δικο σας.
Σχολια σε αλλη γλωσσα επιτρεπονται.